Om de release van de kleurrijke Pixar-topper Inside Out te vieren, vertellen Team Vertigo en co. over hun favoriete pareltje van de animatiestudio.

Medewerker Jonas Bruyneel krijg je super-enthousiast met The Incredibles!

2004. Op een leeftijd waarop Finding Nemo diende om meisjes te versieren en Toy Story niet meer dan een guilty pleasure was, kwam The Incredibles in de zalen. Luide ontploffingen, heldhaftige reddingen, gigantische robots, achtervolgingen te land, ter zee en in de lucht, en een soundtrack recht uit een Bondfilm: Pixar kweekte een paar stevige ballen. Exit triest clownvisje of handvol afgedankt speelgoed, welkom animatie met een vuist.

Alles was strak verpakt in superheldentenue, gespekt met superkrachten en afgewerkt met een nemesis op een tot de verbeelding sprekend vulkanisch eiland. Topfiguur: Lucius Best aka Frozone, die door het stemwerk van Samuel L. Jackson cooler than cool werd. Een kopie van Marvels’ Iceman? Misschien wel, maar dan wel één met karakter.

De druk op de schouders van regisseur Brad Bird was gigantisch. De digitale revolutie die Pixar met Toy Story had ingezet, was net erkend met een Oscar voor Finding Nemo. Bovendien was de eerste langspeler van Bird, het klassiek geanimeerde The Iron Giant, voortreffelijk gemaakt maar genadeloos geflopt.

De Simpsons-oudgediende liet zicht echter niet doen en introduceerde echte mensen in de digitale animatiefilm. Zowel de emoties als de frustraties van de supers zijn herkenbaar. Wie gaat nooit gebukt onder de sleur van een burgerleven waar verborgen talenten verloren gaan? De film brengt een niet te melige, maar duidelijke boodschap: “Laat niemand je ambitie fnuiken’.

Yup, dit was Pixars eerste ‘volwassen’ film.

Hannes Dedeurwaerder over Wall-E vind je hier!
Tom Rouvrois over Up vind je hier!
Anke Wauters over Toy Story vind je hier!
Niels Putman over Finding Nemo vind je hier!

@jonasbruyneel