Tien jaar terug werd Vertigo in het leven geroepen onder impuls van enkele spelers uit de lokale filmsector. Een van de doel­stellingen was om Vlaamse producties extra in de kijker te zetten. Die moeten het in de grote media qua aandacht namelijk vaak afleggen tegen internationale bioscoopreleases.

Exact een jaar geleden kregen we te horen dat het Vlaams Audiovisueel Fonds, de belang­rijkste van de bovenvermelde spelers, ons geen structurele steun meer zou geven, onder meer omdat Vertigo ‘te populariserend’ zou zijn. Best
ironisch, want een toegankelijke aanpak was net een van de zaken waarop het VAF bij onze oprichting had gehamerd.

Ondanks constructieve gesprekken met beleidsmakers, kreten van ongeloof uit de filmwereld en een crowdfundingcampagne die bewees dat onze ‘brede aanpak’ wel degelijk vruchten afwerpt, lijkt het VAF­-hoofdstuk voorgoed afgesloten voor Vertigo.

Dat is dubbel jammer. Enerzijds omdat we als kleine speler alle steun kunnen gebruiken – ondertussen klus ik elders bij om te besparen op redactiekosten. Anderzijds omdat onze focus op de Vlaamse film onverminderd blijft – meteen ook de reden waarom zowel Julie zwijgt als Waarom Wettelen en Milano elk een cover hebben gekregen.

Ik blijf nog steeds rotsvast geloven in Vertigo als een middel om alle soorten bioscoopbezoekers van alle soorten cinema – en dus zeker ook de Vlaamse – te laten proeven. Sta me daarom toe te eindigen met een vurige oproep aan iedereen uit de sector en bij uitbreiding aan alle mensen met een hart voor film om ons magazine ook in 2025 te steunen.

Tot in de cinema!

STEVEN TUFFIN
HOOFDREDACTEUR