Dubbele winst voor Un monde, de film van Laura Wandel kon gisteravond de Ensor voor Beste Coproductie én Beste Franstalige Belgische Film in de wacht slepen.

Un monde vertelt het verhaal van broer Abel en zus Nora. Wanneer Nora naar het eerste leerjaar gaat, ziet ze dat haar grote broer op de speelplaats wordt lastiggevallen. Terwijl haar vader wil dat ze spreekt, wil haar broer dat ze zwijgt. Nora hoopt vooral nieuwe vrienden te maken, waardoor ze voor een verscheurende keuze staat.

Wandels speelfilmdebuut kon al meerdere keren het publiek en internationale jury’s bekoren. Zo won het drama vorig jaar de FIPRESCI Prijs op het filmfestival van Cannes en wist het talrijke prijzen te verzilveren op Les Magritte du Cinéma, de belangrijkste filmprijzen in Wallonië.

Naar analogie met de Magritte voor Beste Vlaamse film lauwerden De Ensors voor het eerst de mooie audiovisuele verwezenlijkingen van aan de andere kant van de Belgische taalgrens in de vorm van de Ensor voor Beste Franstalige Belgische Film. De andere genomineerden waren Adoration van Fabrice du Welz, Filles de joie van Frédéric Fonteyne en Anne Paulicevich, Les intranquilles van Joachim Lafosse en Une vie démente van Ann Siron en Raphaël Balboni.

“Ik ben bijzonder blij en vereerd. Ik wil graag het VAF extra bedanken, alsook mijn producenten. Dank ook aan De Ensors om Belgische cinema in de schijnwerpers te zetten en te benadrukken dat cultuur van essentieel belang is.” – Laura Wandel

De Ensor voor Beste Coproductie gaat dan weer naar een audiovisuele samenwerking die talent, cast en crew, skills en ervaring uit verschillende landen op een gelijk niveau zet en waarbij de invloed van de Vlaamse coproducent meer is dan een financiële bijdrage. Een samenwerking die heeft geleid tot een bijzonder eindproduct dat de kijker kan beroeren. Producenten Jan Declercq en Annemie Degryse van Lumière namen de prijs in ontvangst. 

“We wonnen deze prijs vorig jaar ook, met Kom hier dat ik u kus, maar dit jaar voelt het toch heel speciaal. We vinden het immers enorm belangrijk dat een Belgische film door beide kanten van de taalgrens wordt gemaakt. Zeker in tijden waarin de regering vooral samenwerkingen met Nederland stimuleert en samenwerkingen met Franstalig België slechts gedoogd worden. Dat is alsof Oostende zich zou schamen over Arno omdat hij in het Frans zingt.” – Jan Declercq