In een jaar dat zelfs rijmt met het in België relatief nieuwe griezelfeest konden we onze hoofdredacteur Steven Tuffin niet bedwingen om 5 van z’n favoriete horrorfilms op te lijsten.

Carnival of Souls (1962)

Een beklemmende huivertrip over jongedame die haar leven vreemder en vreemder ziet worden nadat ze een auto-ongeluk heeft gehad. Interessant detail: dit is regisseur Herk Harveys enige langspeler die hij bovendien geheel onafhankelijk financierde. Een voorloper van zowel zombieklassieker Night of the Living Dead en Shyamalan-hit The Sixth Sense.

The Exorcist (1973)

Wat destijds werd aangekondigd als de griezeligste film aller tijden, behoort nog steeds tot de absolute top van de angstaanjagende cinema. Toen ik de film voor het eerst zag begin jaren negentig op een aftandse videotape, was het klaarlichte dag. En toch deed het relaas van de bezeten Regan me klappertanden op onze veiliger dan veilige sofa.

The Omen (1976)

Op papier een The Exorcist-afkooksel over de jongste jaren van de Antichrist, op het witte doek een horrorspektakel zoals je ze zelden ziet. Van de topcast over de fantastisch in beeld gezette sterfsequenties tot de onvergetelijke score van Jerry Goldsmith: dit is B-cinema van een duizelingwekkend niveau.

Prince of Darkness (1987)

https://youtu.be/PKI2kI6Flw0

In de ogen van sommigen een mindere John Carpenter, in de mijne een van zijn beste. Het schijnbaar dunne verhaaltje geeft een perverse draai aan het christendom, de scènes met het door Alice Cooper aangevoerde legertje dakloze zombies vormen perfect nachtmerriemateriaal en die korrelige flashbacks – of zijn het flashforwards? – inspireerden niet voor niets DJ Shadow.

The Invitation (2015)

Misschien meer een psychologische thriller dan een regelrechte horrorprent, maar het is jaren geleden dat een film me het nog zo benauwd deed krijgen. Een langzame maar meeslepende opbouw leidt deze reünie van een stel vervreemde vrienden richting een apotheose waar Roman Polanski tijdens zijn griezelhoogdagen meteen voor getekend had.