Het is allemaal goed en wel om elke mens zelf te laten beschikken over het einde van zijn leven, maar als puntje bij paaltje komt, spelen toch andere emoties mee. Met Truman weeft de Spaanse regisseur-scenarist Cesc Gay daar een film rond die vooral kietelt, ook al raakt hij gevoelige snaren aan.

De plot draait rond twee personages, Tomás en Julián. Ze zijn al vele jaren hechte vrienden, maar sinds Tomás in Canada woont, is het contact verwaterd. Aan het begin van Truman zien we hoe Tomás zijn koffers pakt, zijn gezin tot ziens kust en naar Madrid vliegt om Julián onaangekondigd op te zoeken.

Daar blijkt een heel goeie reden voor te zijn: Julián heeft te horen gekregen dat de kanker die hij al een hele tijd bestrijdt in alle hevigheid is teruggekeerd en hij heeft geen zin om nog te vechten. In plaats van zich opnieuw te onderwerpen aan een zware chemotherapie die het onvermijdelijke alleen maar zal uitstellen, wil Julián de tijd die hem rest gebruiken om zijn zaakjes op orde te brengen en waardig afscheid te nemen van zijn geliefden.

Truman is een film over de dood, maar hij komt in de eerste plaats aan als een verhaal over de schoonheid van het leven. Hij vindt humor in de donkerste dingen, zonder daarom per se de macabere toer op te gaan. Integendeel, de zakelijke manier waarop Julián omspringt met zijn naderende dood is echt geestig. Zo gaat hij bij de begrafenisondernemer een geschikte kist kiezen alsof hij een nieuw hemd koopt en onderzoekt hij verschillende potentiële adoptiegezinnen voor zijn trouwe hond — de Truman uit de titel.

De wetenschap dat hij het toch niet lang meer trekt, biedt hem bovendien de kans om bloedeerlijk te zijn tegenover iedereen die hij ontmoet, wat ook plezierig ongemakkelijke taferelen oplevert. Dat Julián sowieso een flamboyante meneer is – hij verdient zijn brood als acteur – maakt de pret alleen maar groter.

Die humoristische kanten van de film zetten de oprecht emotionele momenten ook nog eens extra in de verf. Julián mag zich dan wel kranig houden, je voelt dat hij doodsbang is, en Tomás met hem. De speurtocht naar een opvanggezin voor Truman is daarbij een mooie metafoor voor de manier waarop Julián zich ondanks alles aan het leven blijft vastklampen.

Het is maar een greep uit de complexe relaties en onuitgesproken gevoelens waarmee Gay zijn innemende film opbouwt. Maar zijn sterkste troefkaart is ontegensprekelijk zijn centrale cast. Tussen de Argentijnse ster Ricardo Darín (als Julián) en Almodóvar-habitué Javier Cámara hangt een kameraadschap die je niet kan faken, een nauwe band die ervoor zorgt dat je Truman van bij hun eerste gedeelde scène compleet gelooft.

>>KLAP

Ook al loert de dood voortdurend om de hoek, het zijn toch leven, vriendschap en liefde die centraal staan in deze ontroerende tragikomedie. Een soort The Bucket List op zijn Spaans, met twee hoofdacteurs die perfect op elkaar ingespeeld zijn.

Regie Cesc Gay
Cast Ricardo Darín, Javier Cámara, Dolores Fonzi
Speelduur 1u48
Vanaf 6 juli in de bioscoop

@RubenNollet