“Als je moet vragen om lid te worden, ben je eigenlijk niet het soort persoon dat we zoeken.”

De woorden van de Riot Club klinken arrogant, maar neerbuigendheid zit de exclusieve Oxfordse studentenclub dan ook ingebakken. Het gezelschap werd een paar honderd jaar geleden opgericht door jonge edellieden met te veel geld en te veel vrije tijd, ter nagedachtenis van een notoire hedonist. Vandaag is de club verwaterd tot een dozijn rijke studenten die zich overgeven — pun intended — aan allerlei slemppartijen. Door toedoen van een gefrustreerd nieuw Riot-lid loopt het dit jaar echter stevig uit de hand.

The Riot Club kiest wel een interessante achtergrond voor zijn verhaal, maar weet niet goed wat hij er precies mee moet aanvangen. Scenarist Laura Wade, die ook het oorspronkelijke toneelstuk schreef, kiest voor een plotje dat de aandacht nauwelijks kan vasthouden, ondanks de belofte van onbehoorlijke toestanden. Regisseur Lone Scherfig (An Education) heeft zich dan weer vooral vermaakt tijdens het castingproces — de film lijkt een bewegende catalogus voor mannenmode — en krijgt er voor de rest zelden een vonk in.

>>KLAP

Je zou dit studentendrama bijna de Oxford-versie van Ad Fundum kunnen noemen. Alleen gaat het hier om een select genootschap arrogante rijkeluiszoontjes die in de voetsporen van hun roemruchte hedonistische voorvaderen willen stappen.

Regie Lone Scherfig
Cast Max Irons, Sam Claflin, Douglas Booth
Speelduur 1u47
Vanaf 4 maart in de bioscoop

@RubenNollet