Vertigo

Een duizelingwekkende dosis cinema

Vertigo

26.01.2016

The Revenant

door Steven Tuffin

Tussen mij en Alejandro González Iñárritu botert het niet echt. Natuurlijk was ik onder de indruk van zijn debuut, de Mexicaanse mokerslag Amores Perros. Maar nadien viel hij in herhaling (21 Grams) of ging hij voor 11.11.11-cinema van de spectaculairste soort (Babel en Biutiful). Met zijn Oscarmagneet Birdman ontpopte hij zich dan weer tot een arthousevariant van Michaey Bay – intelligent verhaal omringd door eindeloos effectbejag. En hoewel zijn nieuwste film in zekere mate in hetzelfde bedje ziek is, kan ik niet anders dan deze ten stelligste aanraden.

The Revenant is simpelweg cinema zoals je die zelden te zien krijgt: episch, beenhard en echter dan echt. Het overlevingsverhaal van een pelsjager in het barre Amerika van de 19e eeuw snijdt door merg en been. Als hij samen met zijn halfbloed zoon en zijn collega’s belaagd wordt door een groep bloeddorstige indianen, is dat nog maar het begin van zijn lijden. Een gruwelijke confrontatie met een beer en een verschrikkelijk verraad vormen andere ingrediënten op wat in de handen van een mindere filmgod waarschijnlijk een wraakfilmpje van dertien in een dozijn had opgeleverd.

the revenant

Er is al veel geschreven over Iñárritu’s knettergekke aanpak – hij stond erop te filmen in de barste weersomstandigheden, waardoor zijn cast en crew constant onderkoeld waren – maar het is simpel: zijn waanzin werkt. Na een tijdje zit je zelf klappertandend naar het scherm te kijken. Bovendien heeft die drang naar realisme het aller-allerbeste bovengehaald uit zijn cast. Hoofdacteur Leonardo DiCaprio maakt voor eens en altijd komaf met zijn Titanic-babyface. Antagonist Tom Hardy gaat voor een heel gelaagde gluiperd. En ook nevenacteurs Domhnall Gleeson en Will Poulter maken indruk.

Zoals we ondertussen van de Mexicaanse cineast gewend zijn, is het ook op technisch vlak smullen geblazen. Wandelende cameragod Emmanuel Lubezki filmde met natuurlijk licht en dat levert de meest magische plaatjes op. Tegelijkertijd slaagt hij erin om de gevoeligheid van zijn werk met Terrence Malick te combineren met de bravoure van de blockbusters die hij met Alfonso Cuarón draaide. En de imponerende score van Ryuichi Sakamoto, Alva Noto en Bryce Dessner zorgt ervoor dat je het geheel niet alleen op het grootste scherm, maar ook met het luidste geluidssysteem tot je moet nemen.

Als er dan al iets aan te merken valt op deze overweldigende bioscoopervaring, is het Iñárritu’s voorliefde om alles met de subtiliteit van een voorhamer te vertellen. Natuurlijk moet een stevige portie bloederig spektakel kunnen, maar af en toe gaat het er zo over the top aan toe dat je het gevoel krijgt dat je naar een middeleeuws passiespel zit te kijken.

Maar ik herhaal: dit is cinema zoals je die zelden te zien krijgt.

>>KLAP

Alejandro González Iñárritu volgt zijn Oscarsucces Birdman op met een bloedstollende survival western, waarin Leonardo DiCaprio weer, wind én beer trotseert. Een actievariant op het oeuvre van Terrence Malick, met een snuifje The Passion of the Christ-achtig sadomasochisme.

Regie Alejandro González Iñárritu
Cast Leonardo DiCaprio, Tom Hardy, Will Poulter
Speelduur 2u36
Vanaf 27 januari in de bioscoop

 

@Waanzinema