Je kunt de geëngageerde Britse veteraan Ken Loach alleen maar bewonderen. Helaas is mogelijk zijn laatste film een van de allerzwakste uit zijn oeuvre. Naar eigen zeggen wilde de cineast zijn werk hoopvol eindigen en net daar knelt het schoentje. Je gelooft geen barst van het soort hoop dat hij in The Old Oak brengt.

Nochtans beginnen Loach en zijn vaste scenarist Paul Laverty veelbelovend. In een klein stadje in Durnham County in het noordoosten van Engeland is het gemeenschapsleven quasi onbestaand na de sluiting van de mijnen. TJ Ballantyne (Dave Turner) probeert The Old Oak, de laatste pub in een arbeiderswijk, in leven te houden, maar dat lukt amper. Wanneer een groep Syrische vluchtelingen in de buurt neerstrijkt, is dat niet naar de zin van enkele stamgasten met vooroordelen. De vluchtelingen geven Ballantyne echter de inspiratie om The Old Oak nieuw leven in te blazen.

Het eerste uur is typische Loach-cinema, zonder ooit echt het niveau te bereiken van Kes, Raining Stones, My Name Is Joe en I, Daniel Blake. In het tweede uur begint het echter langzaam maar zeker mis te gaan. Loach en Laverty drijven de spanning tussen de twee kampen op een niet bepaald geloofwaardige manier ten top, om vervolgens de meest ridicule Loach-climax ooit uit hun hoed te toveren. Je gelooft er werkelijk niets van. Het lijkt wel of Disney The Old Oak onder handen heeft genomen.

Heel spijtig dat de meester zo eindigt. Hopelijk maakt hij op de valreep nog een allerlaatste film waarin hij bikkelhard uithaalt naar alles wat fout loop in de Britse maatschappij. Een Loach die in sprookjes gelooft, lijkt echter een Loach die uitgepraat is.

>>Klap

De baas van The Old Oak in een voormalig mijnstadje krijgt tegenstand wanneer hij zijn pub openstelt voor Syrische vluchtelingen. Veteraan Ken Loach toont zich in dit drama van zijn meest idealistische kant. Sluit aan bij zijn I, Daniel Blake.

Regie Kenneth Loach
Cast Dave Turner, Ebla Mari, Trevor Fox
Speelduur 1u53
Vanaf 25 oktober in de bioscoop