Paolo Sorrentino waant zich duidelijk de nieuwe Fellini. Was La grande bellezza zijn La dolce vita en Youth zijn Otto e mezzo, dan is The Hand of God zijn Amarcord. Sorrentino’s cinema kan echter nog steeds niet tippen aan die van de meester.

Bestudeer Sorrentino’s bio en je zal verbaasd zijn hoe autobiografisch The Hand of God is. Net zoals Sorrentino groeit zijn zestienjarige alter ego Fabietto (Filippo Scotti) op in een voetbalgekke familie die hoopt dat Maradona voor Napels komt spelen. Fabietto heeft een liefdevolle vader en moeder, en kampt slechts met één probleem dat hem uit zijn jeugdig evenwicht brengt: hij is smoorverliefd op zijn tante Patrizia (Luisa Ranieri), een labiele schoonheid die zich te pas en te onpas uitkleedt.

De familiale situatie verslechtert echter wanneer blijkt dat vaderlief (Toni Servillo) een scheve schaats heeft gereden. Een enorme tragedie duwt Fabietto helemaal in een identiteitscrisis, waarbij hij een zoektocht begint naar wat hij met de liefde en zijn leven moet aanvangen.

Voor een keer laat Sorrentino zijn soms adembenemende, maar vaak betekenisloze kijk-eens-wat-ik-allemaal-kan-shots achterwege. Hij kiest voor een eenvoudige cameravoering en weinig opvallende belichting. Maar goed ook, want het zou wringen, die exuberante aanpak à la The Young Pope. Het pleit ook voor de cineast dat hij de poëzie van Amarcord – waar hij heel duidelijk naar verwijst – niet heeft willen kopiëren.

Wat je krijgt, is een zeer toegankelijke en vermakelijke coming-of-age-dramedy die je meesleept tot zo’n twintig minuten voor het einde, bij een moment waarbij je denkt dat de eindgeneriek meteen zal beginnen scrollen. Maar neen, Sorrentino gaat nog even door met een overbodig deel, wat leidt tot een speelduur van 130 minuten.

The Hand of God puft in dat tweede stuk van de derde act zonder stoom naar een verlossend einde. Je kunt alleen maar besluiten dat Sorrentino net zoals in zijn vorige films niet de discipline had om zich te beperken tot de essentie.

Maar ondanks die overbodige en overlange coda mag The Hand of God er best wezen.

>>Klap 

Paolo Sorrentino (La grande bellezza) blikt terug op zijn voetbalgekke familie, eerste liefde en de grote tragedie uit zijn jeugd. Amarcord à la Sorrentino met zijn fetisjacteur Toni Servillo in een belangrijke bijrol. 

Regie Paolo Sorrentino
Cast Filippo Scotti, Toni Servillo, Teresa Saponangelo
Speelduur 2u10
Vanaf 1 december in de bioscoop