Er zijn zo van die regisseurs die me keer op keer doen geloven dat ze een fantastische film hebben afgeleverd. Verklaar me gerust gek, maar Michael Bay staat aan de top van dat lijstje. Een andere figuur die je erop terugvindt, is Eli Roth. Zijn eerste langspeler, Cabin Fever, viel nog enigszins te pruimen, maar de twee Hostel-ondingen getuigden van slechte smaak op verschillende vlakken.

Naar Roths nieuwste film – de eerste in jaren – keek ik na een vindingrijke reclamecampagne en een aanstekelijke hype opnieuw naarstig uit. Al na enkele seconden herinnerde ik me echter wat voor een ondermaatse filmmaker hij eigenlijk wel is. Van belachelijke acteerprestaties over spuuglelijke fotografie tot verwrongen xenofobie: de man pakt er mee uit alsof het eremedailles zijn.

Oké, één of twee mensen-verorber-sequenties zijn de moeite waard vanwege het bloederig realistisch werk van speciale effectenhuis KNB EFX. En naar het einde toe – wanneer hoofdactrice Lorenza Izzo wit-rood geschminkt over het scherm paradeert – krijgt de film heel eventjes een nachtmerrieachtige kwaliteit die je nog het best kan omschrijven als ‘Argento op zijn digitaalst’.

Maar het niveau waarop Izzo en co. constant staan te acteren, is meer dan beschamend. Dat men het durft om de gifgroene pracht van het Amazonewoud zo gepixeld weer te geven, getuigt van een acuut gebrek aan respect voor zowel locatie als kijker. En met de sociale commentaar – en de commentaar daarop – die Roth in het scenario verwerkt, maakt hij niet alleen zichzelf, maar ook de aangeraakte issues belachelijk.

Misschien toch nog maar eens Cannibal Holocaust bekijken?

>>KLAP

Eli Roth maakt zijn witte doekcomeback met een rasechte kannibalenfilm. Watertandmateriaal dus voor liefhebbers van menseneter-klassiekers als Cannibal Holocaust en Cannibal Ferox. Maar ook Hostel-fans kunnen naar hartenlust lekkerbekken.

Regie Eli Roth
Cast  Lorenza Izzo, Ariel Levy, Aaron Burns
Speelduur 1u40
Vanaf 4 november in de bioscoop

@Waanzinema