Nu het nieuwe jaar alsmaar dichterbij komt, heeft Vertigo-hoofdredacteur Steven Tuffin zich als een bezetene op de films gestort die in 2018 op minstens één Belgisch bioscoopscherm te zien waren en daar enkele eindejaarslijstjes uit gepuurd. Deze zijn natuurlijk compleet persoonlijk, waarschijnlijk niet volledig, laat staan gerangschikt in een bepaalde volgorde. Vandaag is het de beurt aan de twintig favoriete 2018-films van ondergetekende:

Lady Bird
Nooit gedacht dat ik me zo zou identificeren met een 17-jarige bakvis uit het Sacramento van begin jaren 2000.

Burning
Lee Chang-dong weet in deze Zuid-Koreaanse variant op de Lage Landen-klassieker Spoorloos mysterie en poëzie perfect te combineren.

A Prayer Before Dawn
Een martial arts-film die zowel mentaal als fysiek rake klappen uitdeelt: maak dat mee!

Climax
Beste. Slechtste. Feestje. Ooit.

Dogman
Matteo Garrone brengt eigenzinnig hulde aan de diversiteit van de Italiaanse filmgeschiedenis en haalt opnieuw het niveau van Gomorra.

Call Me By Your Name
Luca Guadagnino ontdoet zich van zijn typische ironie en bewijst zich als ware filmmaestro. Met een vader-zoon-scène om nooit te vergeten.

Roma
Geloof de motherfucking hype, negeer de Netflix-lokroep en ga dit op een zo groot mogelijk scherm zien. (Misschien moeten we eens vragen aan Kinepolis of ze een eenmalige IMAX-vertoning zien zitten?)

Under the Silver Lake
Een hilarische, bezwerende kritiek op het verstikkingsgevaar van de popcultuur. Ook: de neo-neo-noir die Inherent Vice niet was.

 

Spider-Man: Into the Spider-Verse
Mainstream-animatiecinema kwam zelden zo dicht in de buurt van pure popart. Dat je je van begin tot einde te pletter amuseert, is natuurlijk mooi meegenomen.

Phantom Thread
Was de Fifty Shades-franchise maar zo kinky geweest.

Utoya 22. juli
Alles wat die stinker van Paul Greengrass niet was.

I, Tonya
Topacteerprestaties + topcamerawerk + topregie = topentertainment.

https://www.youtube.com/watch?v=d2iy5y0YjGM

Mandy
Cage rage! Duellerende kettingzagen! The Beast! Jeremiah Sand! De Cheddar Goblin! En Line Pillet die Alleen Eline (bijna) deed vergeten!

Frères ennemis
Eerst denk je: Matthias Schoenaerts die nog maar eens tuig met een geweten speelt. Daarna realiseer je je: die kerel kan toch echt fucking goed acteren. Een week later overvalt het je: zo puur speelde hij nog maar zelden.

Girl
Een film die op alle vlakken het etiket ‘Vlaams debuut’ overstijgt en na het warme Cannes-onthaal de rest van de wereld meer dan terecht veroverde. Ontzettend benieuwd naar de filmtoekomst van Lukas Dhont en zijn hoofdacteur Victor Polster.

Mary Poppins Returns
Rob ‘Into the Woods’ Marshall die een film maakt die me non-stop deed glimlachen: het is bijna even wonderlijk als het door Emily Blunt weergaloos vertolkte titelpersonage.

Widows
Steve McQueen zet het heist-genre volledig naar zijn hand en komt uit bij een No Country for Old Men met een sociaal geweten. De film die Three Billboards Outside Ebbing, Missouri pretendeerde te zijn.

Patser
Michael Bay meets Martin Scorsese op ’t Kiel: te zot voor woorden!

Cold War
Een tragische romance zonder weerga, in sfeervol zwart-wit, met fantastische muziek én onvergetelijke acteerprestaties.

Wildlife
Feel bad movie of the year.

First Reformed

Of hoe Paul Schrader het intellectualisme van Ingmar Bergmann en de toenemende ecologische bezorgdheden combineert tot een millennial-update van Taxi Driver.

Inspiratie op gedaan voor je eigen filmfavorieten? Breng dan hier je stem uit voor de Vertigo Awards!