Nu het nieuwe jaar alsmaar dichterbij komt, heeft Vertigo-hoofdredacteur Steven Tuffin zich als een bezetene op de films gestort die in 2018 op minstens één Belgisch bioscoopscherm te zien waren, en daar enkele eindejaarslijstjes uit gepuurd. Deze zijn natuurlijk compleet persoonlijk, waarschijnlijk niet volledig, laat staan gerangschikt in een bepaalde volgorde. Vandaag is het de beurt aan twintig films die ondergetekende tot de beste van het jaar rekende, maar zijn top twintig niet haalden:

Ready Player One
Puur spektakel, met een waanzinnige The Shining-ode als kers op de digitale taart.

Don’t Worry, He Won’t Get Far on Foot
Lachen en huilen lagen zelden zo dicht bij elkaar.

Mektoub, My Love: Canto Uno
I like big butts and I can not lie: the movie.

A Quiet Place
Of hoe je een cinema doodstil krijgt.

Bad Times at the El Royale
Rear Window, maar dan anders.

Gutland
The Wicker Man in Luxemburg.

Solo: A Star Wars Story
Wedden dat deze ooit een duizelingwekkende herwaardering krijgt?

The Man Who Killed Don Quixote
You gotta love Terry.

Lukas
JCVD zonder ironie en franjes is my kind of action hero.

https://www.youtube.com/watch?v=Wd047dW-eQo

Beautiful Boy
Felix van Groeningen ging Amerikaans en schoot in de roos.

Aquaman
De 12-jarige in me deed rondedansje na rondedansje.

Jurassic World: Fallen Kingdom
Eerst huilen met dat laatste shot van het eiland mijn hart, daarna lekker gotisch griezelen.

Mission: Impossible – Fallout
Wat. Een. Stunts.

God’s Own Country
Een Britse Brokeback Mountain: brutaler en gedurfder, met andere woorden.

Ant-Man and the Wasp
Puur popcornvertier dat de typische Marvel-middelmaat oversteeg.

Shoplifters
Een oerdegelijke Kore-eda.

The Post
Spielberg op de barricade.

The Shape of Water
Del Toro’s zoveelste prachtige monstersprookje.

Halloween
Welkom terug, Michael (en Laurie).

Revenge
Exploitation voor het #MeToo-tijdperk.

Inspiratie op gedaan voor je eigen filmfavorieten? Breng dan hier je stem uit voor de Vertigo Awards!