Op The Flash zaten ondergetekende niet bepaald te wachten. DC Extended Universe zoals Batman v Superman: Dawn of Justice, Suicide Squad, Justice League en Birds of Prey waren vooral vermoeiend, en Black Adam bleek zelfs onbekijkbaar. Maar verrassing… The Flash entertaint! Wie dat simpelweg aanvaardt, kan maar beter stoppen met lezen om zoveel mogelijk spoilers te vermijden. (Kijk in dat verband zeker niet naar de trailers)

Na The Flash krijgen we met Blue Beetle en Aquaman 2 nog twee films uit het oude DCEU voordat nieuwbakken bons James Gunn het filmuniversum reboot. Andy Muschietti’s film zal in ieder geval de geschiedenis ingaan als een van de leukere titels van het oude regime. Niet dat de Argentijnse cineast een foutloos parcours loopt. Zo wordt de overlange climax ondergraven door zeer slordige visuele effecten. In die mate dat het lijkt alsof Warner een slecht betaalde amateur inhuurde om kosten te besparen. Voor één cameo werd zelfs geen moeite gedaan om de echte acteur te gebruiken en moeten we het stellen met een crappy digitale versie.

Het verhaal werkt echter wonderwel. Het concept is misschien niet nieuw, maar je blijft kijken omdat er leuke ideeën worden geserveerd. Barry Allen (Ezra Miller), de jongeman die als The Flash zo snel kan lopen dat hij de tijd kan terugdraaien, wil met die gave ervoor zorgen dat zijn moeder niet vermoord wordt. Wanneer hij dit probeert, wordt hij door een onbekend wezen in een parallel universum geduwd. Daar ontmoet hij een jongere versie van zichzelf, een infantiele schlemiel die nog geen superkrachten heeft. Vanaf dat moment zijn toekomst en verleden onherroepelijk veranderd.

Het bovenstaande geeft Muschietti de gelegenheid om à la Spider-Man: No Way Home te spelen met de ganse geschiedenis van de DC-cinema. Is Ben Affleck de Batman van The Flash’ universum, dan is Michael Keaton die van het andere. Tijdens de Keaton-scènes worden er zelfs grote brokken van Danny Elfmans score uit de Tim Burton-films tegenaan gesmeten. Humor en nostalgie zijn dan ook de grootste troeven van The Flash en blijken veel belangrijker dan state of the art-effecten.

O ja… de beste gag zit in de allerlaatste scène. Die had ik écht niet zien aankomen.

>>Klap

It-regisseur Andy Muschietti levert met dit verhaal waarin de supersonische Flash de dood van zijn moeder ongedaan wil maken een van de betere DC-superheldenfilms af. Wat Spider-Man: No Way Home was voor het MCU, is The Flash voor het DCEU.

Regie Andy Muschietti
Cast Ezra Miller, Ben Affleck, Michael Keaton
Speelduur 2u24
Vanaf 14 juni in de bioscoop