Wat de kwaliteiten van boekbewerkingen betreft, zijn en blijven de meningen verdeeld. Ook ten huize Vertigo. Naar aanleiding van de verfilming van Divergent vroegen we onze redacteurs wat ze nu eens écht goeie filmbewerkingen vonden en waar ze gekrulde tenen van kregen. De resultaten leveren je een blik in de geest van onze meest dierbare medewerkers.

Vandaag is het de beurt aan Ewoud Ceulemans.

LOVE

Film: Blow-Up (1966) van Michelangelo Antonioni

Bron: het kortverhaal Las babas del diablo (1959) van Julio Cortázar

Van Cortázars tien pagina’s tellende kortverhaal neemt Antonioni enkel de essentie over – een fotograaf die een moord meent te herkennen in een van zijn eigen foto’s. Toch resulteren beide verhalen in een fascinerend relaas over literatuur, cinema en de twijfels van moderne mensen.

 

Film: The Trial  (1962) van Orson Welles 

Bron: de roman Der Prozess (1925) van Franz Kafka

De fantastische literatuur van Kafka naar het scherm brengen lijkt gekkenwerk. Orson Welles was er dan ook de geknipte man voor. In wat Welles zelf z’n beste film noemde, weet hij perfect de nachtmerrieachtige sfeer van Kafka’s dystopie te vatten.

 

Film: A Single Man (2009) van Tom Ford

Bron: de roman (1964) van Christopher Isherwood

Aanvankelijk leek het een slecht idee. Maar modeontwerper Tom Ford weet Isherwoods novelle op de perfecte manier op het bioscoopscherm te brengen: met tonnen stijl, een scheutje humor, een zweem van tristesse en een geweldig hoofdpersonage (Colin Firth).

https://www.youtube.com/watch?v=sC9Zm1UJ7zs

 

HATE

Film: Dracula (1992) van Francis Ford Coppola 

Bron: de roman (1897) van Bram Stoker

Kan iemand me vertellen wat Keanu Reeves en Anthony Hopkins in deze film doen? Deze film heeft te lijden onder een gruwelijke casting en een misplaatst, barok sfeertje dat de toon van Stokers boek onbewust parodieert. Coppola kan de bal ook lelijk misslaan als het op boekbewerkingen aankomt.

 

Film: Perfume: The Story of a Murderer (2006) van Tom Tykwer 

Bron: Das Parfum (1985) van Patrick Süskind

Tom Tykwers verfilming heeft een sterke openingsscène. Maar de daaropvolgende twee uur bewijzen dat Patrick Süskinds lichtelijk overschatte roman wel degelijk onverfilmbaar was.

 

Film: Alice in Wonderland (2009) van Tim Burton

Bron: naar Alice’s Adventures in Wonderland (1865) en Through the Looking-Glass (1871) van Lewis Carroll

Als iemand de geflipte wereld van Lewis Carroll op de juiste manier op pellicule kon vastleggen, moest het toch wel Tim Burton zijn? Helaas zorgde die enkel voor een rommelige verhaalbewerking en een fantasiewereld die nergens de verbeeldingskracht van Carroll naar de kroon kan steken.

 

@Ewoud51