Wat de kwaliteiten van boekbewerkingen betreft, zijn en blijven de meningen verdeeld. Ook ten huize Vertigo. Naar aanleiding van de verfilming van Divergent vroegen we aan onze eigen filmredacteurs wat ze nu eens écht goeie filmbewerkingen vonden en waar ze gekrulde tenen van kregen. De resultaten leveren je een blik in de geest van onze meest dierbare medewerkers.

Vandaag mag Kurt Vandemaele ons verblijden met zijn keuzes.

LOVE

Film: Fear and Loathing in Las Vegas (1998) van Terry Gilliam

Bron: de roman Fear and Loathing in Las Vegas (1971) van Hunter S. Thompson

Toen ik hoorde dat Terry Gilliam dit werk van Hunter S. Thompson ging verfilmen, heb ik het meteen gekocht. Eigenlijk dacht ik dat het niet verfilmbaar was, maar het is misschien wel Gilliams beste prent geworden.  Met Johnny Depp zoals we hem het liefst zien – als een rare snuiter die op deze aardkloot ietwat misplaatst is – en Benicio Del Toro zoals ik hem vaker zou willen zien.

 

Film: American Splendor (2003) van Shari Springer Berman en Robert Pulcini

Bron: de stripreeks American Splendor (1976) van Harvey Pekar

American Splendor was oorspronkelijk een stripreeks, die Pekar baseerde op zijn eigen kleurloze bestaan als ambtenaar.  Hiervoor werkte hij samen met tekenaars zoals Robert Crumb en schreef hij zelf de teksten.  Regisseurspaar Shari Springer Berman en Robert Pulcini goten de pessimistische verslagen van zijn dagelijkse miserie in een kleurrijke en grappige film, die meteen ook mijn favoriete stripverfilming is. Af en toe verschijnt Pekar zelf in beeld, terwijl Paul Giamatti zijn jongere versie speelt.

 

Film: The Grifters (1990) van Stephen Frears

Bron:  de roman The Grifters (1963) van Jim Thompson

Veel van Jim Thompsons donkere misdaadverhalen werden verfilmd, zoals The Killer Inside Me, The Getaway en After Dark, my Sweet. Thompson was ook vertrouwd met het filmmedium en schreef het scenario van Paths of Glory voor Kubrick.

Toen Frears deze thriller aan het verfilmen was, hoopte ik dat hij de donkere sfeer zou weten te vatten. Hij beschaamde mijn vertrouwen niet. Er zijn maar weinig mensen die woorden beter in beelden kunnen omzetten dan Frears. Dankzij hem heb ik ook High Fidelity gelezen en ben ik met het werk van Nick Hornby in aanraking gekomen. En al even dankbaar ben ik hem voor zijn verfilming van Prick Up Your Ears, die me ertoe aanzette de biografie van Joe Orton te lezen.

 

HATE

Film: On The Road (2012) van Walter Salles

Bron: de roman On The Road (1957) van Jack Kerouac

Een klassieker die al jaren om een verfilming smeekte. Zowel muzikaal als vormelijk biedt Kerouacs werk oneindig veel mogelijkheden om grenzen te verleggen. Maar Walter Salles is gewoonweg te braaf (en Braziliaans) om het ultieme Amerikaanse boek van Jack Kerouac te verfilmen. Bovendien miste Garrett Hedlund het charisma om de rol te dragen van Dean Moriarty – een personage dat van een goeie acteur een instant wereldster had kunnen maken.

 

Film: Even Cowgirls get the Blues (1993) van Gus Van Sant

Bron: de roman Even Cowgirls get the Blues (1976) van Tom Robbins

Hoe getalenteerd Gus Van Sant ook is, ik zal het hem eeuwig kwalijk nemen dat hij dit formidabele boek om zeep hielp en dat hij erin slaagde om Uma Thurman een nominatie voor de Golden Raspberry te bezorgen.  Anderzijds moet ik hem ook eeuwig dankbaar zijn voor mijn kennismaking met het werk van Tom Robbins.  Even Cowgirls get the Blues, een verhaal over een meisje met grote duimen dat voorbestemd is om liftend door het leven te gaan, zit net als al zijn andere boeken vol briljante ideeën en is zo waanzinnig goed verteld, dat het een film had moeten opleveren die nooit uit de top-100 van de beste prenten aller tijden had mogen verdwijnen.

https://www.youtube.com/watch?v=-5WjhD8bAAM

 

Film: Wild at Heart (1990) van David Lynch

Bron: de roman Wild at Heart (1989) van Barry Gifford

Na het lezen van Wild at Heart: the story of Sailor and Lula had ik een film verwacht die het midden hield tussen Blue Velvet en Blood Simple. Het pleit natuurlijk voor David Lynch dat hij een heel andere richting uitkoos. Maar wat hij in zijn bekroonde prent met het briljante verhaal deed, was zo over-the-top en ver van mijn verwachtingen verwijderd, dat ik er onmogelijk van kon genieten.

@VdmKurt