Het is de angst van elke filmliefhebber en filmrecensent: een bioscoopzaal binnenwandelen met huizenhoge verwachtingen, maar uiteindelijk teleurgesteld naar buiten schuifelen. The Assassin klonk nochtans veelbelovend. De Taiwanese meestercineast Hou Hsiao-Hsien had zich aan een Wuxia-prent gewaagd die over een intrigerende premisse beschikt en flink werd opgehemeld tijdens het afgelopen Filmfestival van Cannes. Helaas deelt ondergetekende die vreugde niet. Wat een cinefiel feest had moeten worden, is uitgemond in een verlammend traag en onbegrijpelijk staaltje mooifilmerij.

Het verhaal? Hou Hsiao-Hsien neemt ons mee naar het China uit de achtste eeuw, een periode waarin de Tang-dynastie de plak zwaait. We maken kennis met Nie Yinniang, een huurlinge die corrupte overheidsfiguren een kopje kleiner maakt, maar haar meesteres teleurstelt wanneer ze iemand laat leven. Als straf moet ze de man vermoorden met wie ze ooit verloofd was en van wie ze innig hield.

Een simpele premisse die er eigenlijk weinig toe doet. De plot is niet bepaald de grootste zorg van de regisseur. Hsiao-Hsien wil van The Assassin voornamelijk een poëtisch, lyrisch en voortkabbelend historisch drama maken dat vooral dienst doet als een visuele ervaring. Elk shot is meticuleus uitgedacht, barst van de prachtige kleuren en lijkt wel een bewegend guóhuà-schilderij. De composities zijn gewoonweg verbluffend en de bewegingen van de acteurs worden haast ongevormd tot een dromerig ballet.

Prijzenswaardig, maar op geen enkel moment meeslepend. De samenhang tussen de scènes is amper voelbaar, het tempo is moordend traag en gevechtsscènes laten je flink op je honger zitten. Oké, Tarantino-geweld en een afgelikte verhaallijn verwachten we niet van de regisseur, maar het lijkt wel alsof hij opzettelijk een ondoordringbare muur wil opzetten tussen het witte doek en de kijker. Vele ingrediënten die cinema vaak groot maken – emoties, interessante personages, opwinding, grandeur, vitaliteit – sudderen onder de oppervlakte van de prachtige beelden, maar tonen zich nooit. Je kan grootse dingen doen met narratief minimalisme – denk aan Akerman, Ozu of Bresson – maar helaas slaagt Hsiao-Hsien daar hier niet in.

Nu blijf je achter met een film waardoor je je bedrogen voelt. The Assassin is een cinefiele valstrik die je verleidt met de mooiste mise-en-scène van het jaar, maar verder weinig of niets te bieden heeft. Verdomd spijtig.

>>KLAP

Oogverblindende martial arts-film die bij vele cinefiele liefhebbers van trage, poëtische arthouse-prenten stevig in de smaak zal vallen. Een soortgenoot van House of Flying Daggers die smeekt om geduld en toewijding.

Regie Hou Hsiao-Hsien
Cast Shu Qi, Chang Cheng
Speelduur 1u45
Vanaf 24 februari in de bioscoop

@TheJimeister