Biopics. O zo vaak zijn het brave, ietwat Oscargeile films waarvoor de hoofdrolspelers maanden hebben geoefend om alle tics van het centrale personage in de vingers te krijgen en de regisseur en scenarist zich één regel hebben opgelegd: we gaan onze man of vrouw vooral niet in een slecht daglicht stellen. Met als gevolg dat de film in kwestie uiterst saai is en smoel noch eigenheid heeft.

Maar de uitzondering bevestigt de regel, en de meest recente uitzondering heet Steve Jobs. Laat je niet misleiden door de weinig originele titel, want regisseur Danny Boyle en (vooral) scenarist Aaron Sorkin (hij die erin slaagde een knetterend verhaal te vertellen over Facebook, godbetert) vatten het levensverhaal van de Apple-goeroe op als een rockfilm, en Jobs als een gebroken rockster die lijdt onder zijn eigen genie.

We volgen Jobs (Michael Fassbender) gedurende drie cruciale momenten in zijn leven: de lancering van de Macintosh (1984), de voorstelling van de NeXT (1988) en de aankondiging van de iMac (1998). Van de show op het podium krijg je echter nauwelijks iets te zien: Steve Jobs speelt zich af achter de schermen, in de coulissen, waar intriges zich ontwikkelen en Jobs geconfronteerd wordt met zijn verwezenlijkingen en tekortkomingen.

Sorkin biedt een blik in de visionaire maar getroebleerde hersenpan van zijn hoofdpersonage, en doet dat met evenveel tragische mensenkennis als toen hij in The Social Network Facebook-oprichter Mark Zuckerberg ontleedde. Net als die film laat Steve Jobs zich vooral bekijken als een uitstekend theatraal drama, waarin actie ondergeschikt is aan spetterende dialogen. Lang geleden dat we nog zo’n vinnig praatstuk op het grote scherm hebben gezien.

Maar ook al is dit vooral een Sorkin-prent, toch verdient Danny Boyle eveneens een schouderklopje. Hij slaagt erin om een film die bestaat uit drie sequenties van om en bij de veertig minuten spannend en boeiend te houden. Vaak met eenvoudige cinematografische trucjes en een weinig opzichtige stijl. Het is een geruststelling dat Boyle, wiens films de laatste jaren steeds vaker karikaturale gimmicks leken te worden (127 Hours, iemand?) zich stilistisch kan inhouden en het verhaal en de personages voldoende tijd geeft om zich te ontwikkelen.

Michael Fassbender en Kate Winslet (als Jobs’ rechterhand, Joanna Hoffman) schitteren in een verbaal acteerduel, maar ook in de bijrollen houden acteurs als Jeff Daniels, Michael Stuhlbarg en Seth Rogen het niveau voortdurend hoog. Steve Jobs is kortom een film waarbij iedereen perfect op dezelfde golflengte zit en samen iets heel knaps in elkaar steekt. En ook al is de ondertoon soms cynisch, de film laat je opgewekt achter, met het gevoel dat biopics wél spannende cinema kunnen opleveren.

>>KLAP

Een atypische biopic van het brein achter The Social Network, waarin Michael Fassbender en Kate Winslet twee uur lang heerlijk venijnige dialogen debiteren. Zelden een praatfilm gezien die zó ongelooflijk vinnig is.

Regie Danny Boyle
Cast Michael Fassbender, Kate Winslet, Michael Stuhlbarg
Speelduur 2u02
Vanaf 3 februari in de bioscoop

@ewoud51