Met Interstellar levert blockbusterkoning Christopher Nolan een van de meest uitdagende en ambitieuze sciencefictionfilms in tijden af. Wij legden onze redactieleden en enkele Vlaamse filmpersoonlijkheden op de rooster en vroegen naar hun (minst) favoriete genregenoten.

Redactielid Ruben Nollet is de eerste die in hogere sferen vertoeft.

Favoriete sci-fi

Event Horizon (1997) van Paul Anderson

Variatie is belangrijk in een mensenleven, en dus ook op een filmwebsite. Omdat ik bij andere gelegenheden al de lof van parels als Alien (1979) en Moon (2009) heb bezongen, maak ik deze keer graag wat ruimte vrij voor Event Horizon, uit de tijd dat regisseur Paul Anderson nog geen nood had aan de letters W. of S. in zijn naam. Net als Alien zeilt dit zwaar verguisde en intussen zo goed als vergeten ding vaardig op de grens tussen sciencefiction en horror, al heeft hij meer dan Ridley Scotts klassieker een wetenschappelijke achtergrond. De titel verwijst namelijk naar een astronomisch concept dat de rand van een zwart gat beschrijft. Een voorwerp dat daar terechtkomt, zou in theorie sneller aangetrokken worden dan het licht. Of zoiets. In elk geval is Event Horizon ook de naam van een revolutionair ruimteschip dat tijdens zijn eerste tocht spoorloos verdween. Zeven jaar later duikt het even onverwacht weer op in de buurt van Neptunus, zonder teken van leven. Zo lijkt het althans.

Toen Event Horizon in de zalen kwam, werd hij stevig aangepakt door de critici, overigens nog iets wat hij deelt met Alien. Zeventien jaar later is hij uitgegroeid tot een cultklassieker, die eruitziet — en klinkt — alsof je een futuristische koortsdroom van Hiëronymus Bosch binnenstapt. Anderson trekt alle registers open, hoe krankzinnig zijn ideeën ook zijn. De meest aannemelijke sciencefictionfilm is Event Horizon hoegenaamd niet. Maar boy, hij deelt rake klappen uit. En dan kreeg de wereld nog een gekuiste versie te zien, omdat de producerende studio Andersons origineel te gruwelijk vond. Vorig jaar werd een een VHS-kopij gevonden van dat origineel, en de kans bestaat dat we de film ooit nog mogen smaken zoals hij bedoeld is. Laten we duimen.

Minst favoriete sci-fi

Star Wars + sequels/prequels/spin-offs van George Lucas (1977-2005)

Ja ja, ik weet wel, er zijn onnoemelijk veel sciencefictionfilms gemaakt die er schabouwelijker uitzien, slechter geacteerd zijn en minder vlot in elkaar steken. Maar met al die andere films maken ze je dan weer niet meer dan een kwart eeuw horendol, als lastige muggen die je maar niet kan wegkloppen. Als het bij die originele trilogie was gebleven, dan had ik er misschien nog mee kunnen leven. Han Solo is tenslotte een fijn personage, Yoda en Darth Vader hebben hun kwaliteiten en The Empire Strikes Back laat zich prima bekijken. Alleen kreeg George Lucas het door het immense succes in zijn hoofd dat hij een begenadigde filmmaker is. Die bijval valt op zich niet zo moeilijk te begrijpen. Tenslotte zijn de Star Wars-films sprookjes met de complexiteit van een Samsonstrip. Erger is dat Lucas’ waan hem ertoe noopte om vervolgens digitaal bijgestuurde re-issues — alsof de originele films nog niet houterig genoeg waren — en zwaar ondermaatse prequels uit te brengen. Tot overmaat van ramp zit er nu weer een hele lading Star Wars aan te komen, die op de filmsites de helft van de ruimte bezet die nog niet door Marveltoestanden wordt ingenomen. Het leven is te kort, mensen!

@RubenNollet