Al jaar en dag staat 4 mei bekend als Star Wars Day. Wat ooit begon als een happening onder fans van het eerste uur, is nu een wereldwijd fenomeen dat de legendarische sciencefictionsaga uitgebreid in de bloemetjes zet. Natuurlijk is het makkelijk om de door George Lucas-franchise met de grond gelijk te maken, maar Vertigo-hoofdredacteur Steven Tuffin trekt overtuigd de fan-kaart en dist persoonlijke herinneringen op aan de avonturen van Yoda en co.

Mijn filmgeheugen laat me – soms jammer genoeg -zelden in de steek. Ook mijn eerste Star Wars-belevenis herinner ik me nog levendig. Begin jaren tachtig was ik met mijn ouders op reis in Schotland. Om de lange bergwandelingen te counteren, namen mijn moeder en vader me geregeld mee naar de film. Clash of the Titans, For Your Eyes Only, noem maar op: ik zag ze allemaal in zaaltjes in de Highlands.

Ons bezoek aan The Empire Strikes Back was een geval apart. Ten eerste omdat we deze zagen in een toen state-of-the-art bioscoop in Edingburgh. Ik was als ukkepuk stevig onder de indruk van het grote scherm, de gemakkelijke stoelen en de uitgelaten sfeer in de zaal. Ook vaderlief was duidelijk benieuwd naar wat er zich op het witte doek ging afspelen.

De volgende uren waren voor mij niet altijd even duidelijk. Ik was ontegensprekelijk onder de indruk van de gigantische AT-AT’s op de ijsplaneet Hoth. De wijze Yoda deed me denken aan mijn knorrige grootvader. En het finale gevecht tussen Luke Skywalker en Darth Vader bezorgde me hartkloppingen die ik nog niet eerder in de cinema gevoeld had. Ik voelde The Force … een beetje.

Ik besefte namelijk dat ik ’the bigger picture’ niet zag. De verwijzingen naar A New Hope begreep ik niet omdat ik hem nog niet gezien had. Het romantische gedoe tussen Luke, Han Solo en Prinses Leia kon me niet boeien. En de cliffhanger waarmee de film eindigde, prikkelde eerder mijn zenuwen dan mijn nieuwsgierigheid.

Na de vertoning dwong ik mijn arme vader om me te informeren, wat hij zo goed en zo kwaad als het kon deed. Veel wijzer werd ik echter niet van zijn uitleg. Gelukkig kon hij me enkele weken later meenemen naar een herneming van Episode IV in de Antwerpse Cinema Rubens. Daar pasten de puzzelstukken plots in elkaar. The Force was eindelijk écht voelbaar.

Kijk, ik ben de eerste om brandhout te maken van de latere Episodes – buiten dat laatste half uur voegt de tweede trilogie niks van waarde toe. En  Return of the Jedi gaat gebukt onder een uit de hand gelopen Muppetfactor. Toch valt het niet ontkennen dat Lucas enkele onvergetelijke popcornfilms heeft gemaakt, die ondanks hun gebreken pure filmmagie uitstralen.

May the fourth be with you!

@Waanzinema