“Wie woont er in een ananas diep in de zee?” is een vraag waar sinds 1999 elk kind het antwoord op kent. Al zestien jaar verovert de infantiele maar knuffelbare SpongeBob SquarePants het kleine scherm en er lijkt geen einde te komen aan de populariteit van de spons en zijn doorgedraaide vrienden. Daarom huppelde SpongeBob al in 2004 over het witte doek in de leutige SpongeBob SquarePants Movie. Nu, elf jaar later, is het eindelijk tijd voor een sequel die ons (letterlijk) tot aan de rand van het universum en er voorbij voert. SpongeBob: Spons op het droge neemt ons namelijk voor het eerst mee naar de mensenwereld.

Kenners fronsen nu hun wenkbrauwen en merken op dat Spongebob en zijn vrienden al vaker uit de zee ontsnapten. Dat is ook juist maar in het verleden werden daar stokpopjes of 2D-animatie voor gebruikt. Nu krijgen we voor het eerst een 3D-animatie van SpongeBob, Patrick, Octo, Mr Krabs en Sandy te zien. De scènes op het droge zijn zeker amusant en de ommezwaai van animatietechniek stoort ook veel minder dan aanvankelijk gedacht toen de eerste trailers op het internet verschenen.

Zoals we het intussen gewend zijn van SpongeBob staat ook nu weer de Krokante Krab en het geheime recept van de Krabburger in het middelpunt. Wanneer het geheime recept op mysterieuze wijze verdwijnt, verdenkt heel Bikinibroek aartsvijand Plankton, die al sinds jaar en dag het recept probeert te bemachtigen. Maar SpongeBob gelooft in de onschuld van de kleine slechterik en gaat samen met Plankton op zoek naar het verdwenen recept.

Hoewel het aanvankelijk vreemd is om SpongeBob en Plankton als team te zien, werkt die paring wonderwel. Samen komen de twee van de ene absurde situatie in de volgende terecht en krijgen we een andere kant van een aantal personages te zien.

Doorheen het verhaal komen uiteraard ook alle andere favoriete figuren in beeld. Zo mag zeester Patrick zich bewijzen als stuntelige bewaker, eekhoorn Sandy heeft een aantal geweldige scènes als een soort krankzinnige Nostradamus en de altijd slechtgeluimde inktvis Octo is nog steeds zijn humeurige zelf.

Boven de zeespiegel maakt Antonio Banderas zijn opwachting als kwaadaardige, maar toch knuffelbare piraat. De ster beleeft duidelijk plezier aan zijn rol en geeft een solide prestatie als cartooneske bad guy. Hij wordt bijgestaan door een aantal cgi-meeuwen die als running gag doorheen de film verschillende keren aan bod mogen komen. Samen met de ruimte-dolfijn een van de hoogtepunten van de film.

Maar ook in SpongeBob: Spons op het droge is niet alles goud wat blinkt. Om een nog onverklaarbare reden werd beslist om de film enkel in een Vlaamse versie in de bioscoop uit te brengen. Terwijl wij op Nickelodeon dagdagelijks de Nederlandse stemmen horen, worden de personages voor de filmversie voorzien van Vlaamse stemmen. Door die ingrijpende verandering is de kijker de eerste helft van de film vooral bezig met het gewoon worden van de nieuwe stemmencast.

Behalve die inschattingsfout hebben de makers een vermakelijke animatiefilm gemaakt met genoeg hart en humor om zowel de jongere als oudere fans van de spons te plezieren. Voor één keer wist zelfs de 3D-versie te overtuigen, wat zeker een meerwaarde biedt aan de film. Wie zin heeft in 90 minuten pure nonsens met aaibare maar knuffelbare figuren zal zeker niet teleurgesteld worden door deze SpongeBob-sequel.

>>KLAP

Net zoals in Space Jam komen ook hier een groep geliefde tekenfilmfiguurtjes terecht in onze wereld. Een must voor elke SpongeBob-fan of eenieder die klaar is voor een portie kinderlijke nonsens en absurde humor.

Regie Paul Tibbitt
Cast Antonio Banderas, Tom Kenny, Clancy Brown
Speelduur 1u32
Vanaf 28 januari in de bioscoop

@swissepfan