Lost in Translation, de tweede langspeler van Sofia Coppola, wordt in september vijftien jaar oud en daarom blikte de regisseuse terug op de film die haar een Oscar voor beste originele scenario opleverde.

Het verhaal gaat over Charlotte (Scarlett Johansson), een kersvers afgestudeerde vrouw die haar huwelijk met een beroemde fotograaf in vraag stelt. Coppola liet zich inspireren door haar eigen huwelijk met regisseur Spike Jonze.

“Toen ik net afgestuurd was, vroeg mij af of ik wel de juiste keuzes had gemaakt en waar ik mee bezig was. Brief Encounter en het thema van verbondenheid spookten door mijn hoofd, omdat ik mij geïsoleerd voelde.”

Coppola castte Johansson nadat ze haar zag in Manny & Lo. “Ze was 12 jaar oud in die film,” zei de regisseuse, “en ik was gek op haar. Ze had toen al die hese stem en maakte een vroegrijpe indruk. Iets in haar viel mij op en raakte mij. Ze kan zoveel zeggen zonder woorden en ik had een voorgevoel dat ze het ver zou schoppen. Het verrast mij nog steeds dat ze in Lost in Translation nog maar 17 was.”

Bill Murray was Coppola’s eerste keuze voor de rol van Bob Harris, maar hij was niet zo gemakkelijk te strikken. “Ik heb een jaar lang naar hem gezocht, ondanks de alternatieven die men mij aanbood. Ik wou de film niet maken zonder hem.”

Uiteindelijk vonden Coppola en Murray elkaar via een gemeenschappelijke kennis. “Hij heeft zoveel bijgedragen,” zei Coppola. “Hij heeft veel geïmproviseerd, zoals de scène in het sushi-restaurant met de zwarte teen.”

Tot op vandaag vragen fans van de film zich af wat Bob in Charlottes oor fluistert op het einde. “Gelukkig werkte ik niet samen met een studio en kon ik mijn zin doen,” zei Coppola. “Het was nooit de bedoeling dat die woorden iets voorstelden, maar dat ik later iets zou verzinnen en aan de film toevoegen. Dat is er echter nooit van gekomen.”

“Mensen vragen mij altijd wat er gezegd werd en ik hou van Bills antwoord dat het iets tussen geliefden is. Ik ga het daarbij laten.”

Bron: IndieWire