Ik kan niet zeggen dat ik het genoegen al heb gehad om het te controleren, maar mensen met kennis van zaken zeggen dat Sergio Herman enorm goed kan koken. Het succes van de restaurants die hij runt en de Michelinsterren die hij verzamelt, lijken dat ook te bevestigen. Ik wil ook geloven dat hij een unieke kijk heeft op eten en wat je ermee kan doen. Een chef is tenslotte iemand die musiceert met voedingswaren.

Als Fucking Perfect, de documentaire die Willemiek Klijfhout nu aan Herman wijdt, zijn doel compleet voorbijschiet, dan is het met name omdat je nauwelijks een idee krijgt van wat hem zo bijzonder maakt. Toegegeven, je ziet hem op een bepaald moment langs de branding lopen en zoute plantjes oogsten die de gemiddelde wandelaar geen blik waardig zou keuren. Dat getuigt op zijn minst van vakkennis en lef.

Maar wat kan het mij in vredesnaam schelen wat Herman in het putje van zijn ziel over het leven denkt? Ik vraag tenslotte ook niet aan Dimitri Verhulst om een deuntje te spelen. De wijsheden waarmee Herman komt aandraven, zijn bovendien niet van die aard dat de Dalai Lama zich zorgen moet beginnen maken. Fucking Perfect is geen sfeerdocumentaire maar een BV-reportage. En daarvan zie ik er al genoeg passeren op tv.

>>KLAP

Deze documentaire is minder geïnteresseerd in de kookkunsten van Sergio Herman dan in zijn zielenroerselen. Ze volgt de culinaire rebel dan ook op het moment dat hij zijn levenswerk Oud Sluis opdoekt en een nieuw pad kiest. Eerder Jambers dan Ratatouille.

Regie Willemiek Kluijfhout
Cast Sergio Herman, Ellemieke Vermolen, Nic Bril
Speelduur 1u20
Vanaf 18 maart in de bioscoop

@RubenNollet