Wraak is de rode draad doorheen de verhalen van deze bijtende Argentijnse satire. Maar die donkere reflex is niet de enige onfrisse menselijke karaktertrek die aan bod komt. Regisseur-scenarist Damián Szifrón tekent zes keer een situatie uit die even absurd als herkenbaar is, ook al drijft hij het soms wel heel ver. In het openingsverhaal gaat het hem bijvoorbeeld eerder om het idee dan om de waarschijnlijkheid, wat trouwens niets afdoet van de venijnige humor. De gebalde episode begint met twee vliegtuigpassagiers die tot de vaststelling komen dat ze iets heel bijzonders gemeen hebben en draait uit op een hoogtepunt dat je reikhalzend doet uitkijken naar wat zal volgen.

Voor de andere verhalen neemt Szifrón meer zijn tijd om de personages voor te stellen, wat zeker geen slecht idee is. En telkens constateer je dat je de karakters perfect kan volgen op hun onbeschaafde pad. Een man die het op de heupen krijgt van de mierenneukerij van de overheid, een kokkin die een eitje wil pellen met een klant, een welgestelde man die een manier zoekt om een bloederige blunder van zijn zoon te verbergen, een trouwfeest waar het onbehoorlijke gedrag van de bruidegom aan het licht komt en vooral het duel tussen twee chauffeurs die elkaar het licht in de ogen niet gunnen, deze relatos zijn inderdaad meer dan salvaje. Tot groot plezier van de kijker.

>>KLAP

Vliegtuigreizen, huwelijken, restaurantbezoekjes: de menselijke soort laat de donkerste krochten van haar ziel zien in deze collectie beestig geestige verhalen uit Argentinië. Alsof Boccaccio zijn Decamerone vandaag nog eens overdeed met het mes tussen de tanden.

Regie Damián Szifrón
Cast Ricardo Darín, Leonardo Sbaraglia, Erica Rivas
Speelduur 2u02
Vanaf 21 januari in de bioscoop

@RubenNollet