Lange tijd leek het alsof Vincke en Verstuyft, het flikkenduo bedacht door Jef Geeraerts, het beste naar boven bracht in de Vlaamse filmwereld. De zaak Alzheimer was niet alleen de doorbraakfilm van Erik Van Looy, maar bewees ook dat we eindelijk konden wedijveren met de groten der aarde. Jan Verheyen bewees zich met zijn sequel Dossier K. op zijn beurt tot een potige actieregisseur. Maar nu Het tweede gelaat zich aandient – opnieuw geregisseerd door Verheyen – lijken de bruidsdagen voorbij.

Op papier belooft de zoektocht van de Antwerpse rechercheurs naar een vernuftige seriemoordenaar nochtans een stevige dosis thrillerplezier, maar in realiteit word je om de oren én ogen geslagen met een reeks ongelukkige keuzes, die leiden tot een frustrerende kijkervaring.

Waarom vond men het nodig om een wig te drijven tussen Vincke en Verstuyft, waardoor de immer standvastige Koen De Bouw beduidend minder schermtijd krijgt dan de soms wankele Werner De Smedt? Waarom voert men in tegenstelling tot in het bronmateriaal een Nederlandse top-profiler op, wat de geloofwaardigheid enigszins aantast? En waarom gaat men voor een overdaad aan valse maar plausibele sporen, om het motief van de uiteindelijke dader onbeantwoord te laten?

Daarnaast helpt het ook niet dat verschillende locaties vooral potentieel sfeervol zijn, dat een bepaalde stunt gefilmd lijkt door het Flikken-team uit de jaren negentig en dat het vrouwbeeld dat opgehangen wordt zo oubollig is dat Vincke en Verstuyft plotsklaps een stelletje dinosauriërs lijken.

Tijd voor vervroegd pensioen, heren?

>>Klap

Jan Verheyen gaat na Erik Van Looys De zaak Alzheimer en zijn eigen Dossier K. voor een derde bioscoopavontuur van Jef Geeraerts’ flikkenduo Vincke en Verstuyft. Ditmaal flirt de regisseur met Basic Instinct-achtige erotiek en seriemoordenaargruwel à la Se7en.

Regie Jan Verheyen
Cast Koen De Bouw, Werner De Smedt, Sven De Ridder
Speelduur 2u07
Vanaf 25 oktober in de bioscoop