Hoe lang zal het nog duren voor we de buik vol hebben van hongerige doden die elk levend wezen als loslopend wild beschouwen? Die zombie-indigestie kan nog wel even op zich laten wachten als je het mij vraagt. De tv-serie The Walking Dead haalt al een tijdje niet meer zijn oude niveau, maar heeft met Fear the Walking Dead wel een uitstekende spin-off voortgebracht. En op het witte doek mogen we uitkijken naar onder meer World War Z 2, Resident Evil: The Final Chapter, Attack of the Lederhosen Zombies.

In grote lijnen kunnen we het aanbod opdelen in twee helften: de films die het einde van de wereld ernstig nemen en de verhalen die gretig de draak steken met het – toegegeven: absurde – gegeven. De Zuid-Koreaanse zombiethriller Train to Busan kiest voluit voor de tweede richting, al probeert hij voorzichtig meer te brengen dan enkel bloed en blubber.

In wezen is dit een kruising tussen 28 Days Later en Braindead, maar dan zonder de snijdende spanning van de eerste en zonder de uitzinnige creativiteit van de tweede. We zien hoe een man zijn dochtertje per sneltrein naar zijn ex-vrouw in Busan moet brengen. Net voor ze vertrekken, is er groot tumult op het perron, waar mensen elkaar lijken aan te vallen. Op de info-schermen zien ze hoe de plaag het hele land in zijn greep krijgt. Alsof dat nog niet erg genoeg is, is er nog net een besmette persoon op de trein geglipt voor de deuren sloten. Voor je “I’ve had it with these motherfucking zombies on this motherfucking train!” kunt zeggen, zit het spel op de wagen.

Logica en horror gaan vaak niet samen, maar Train to Busan maakt het een beetje te bont. Om maar een voorbeeld te geven: zodra de overlevenden erin slagen om een volgende compartiment te bereiken en de deur voor de neus van de snauwende zombies te sluiten, slaken ze een zucht van opluchting. Die zombies zijn immers te dom om verder te kunnen. Dat je op een trein maar toevallig tegen een deurhendel moet duwen om de deur te openen, komt niet in hen op.

Maar wat kan dat iemand schelen? Films zoals Train to Busan dienen enkel voor de fun, en die valt met mondjesmaat wel te beleven. Dat hij een half uur te lang duurt, zelden een echt verrassende vondst uit zijn mouw schudt, een vorm van maatschappijkritiek serveert die de mannen van Rammstein te weinig subtiel vinden en aan het eind ook nog een emmer slijm uitkapt over zijn publiek maakt weinig uit.

>>KLAP

Combineer de zombies van 28 Days Later met de trein uit Snowpiercer en je hebt een goed idee van wat deze Zuid-Koreaanse huiverbuster in de aanbieding heeft: griezel met een goed gevoel voor humor en een lichte maatschappijkritische knipoog.

Regie Sang-ho Yeon
Cast Yoo Gong, Soo-an Kim, Yu-mi Jeong
Speelduur 1u58
Vanaf 2 november in de bioscoop

Omdat we het bij Team Vertigo niet altijd eens zijn: