Predator uit 1987 is nog altijd een van de beste Schwarzenegger-films én een van de beste Hollywoodactiefims ooit. De twee vervolgen en de twee Alien vs Predator-films voegden maar weinig toe. Alle hoop was dus gevestigd op Shane Black en deze sequel/reboot om de franchise nieuw leven in te blazen. Black is immers een van de meest getalenteerde scenaristen in Hollywood, die de sappige dialogen verzon voor onder meer Lethal Weapon, Kiss Kiss Bang Bang en The Nice Guys. Wat liep er dat toch verkeerd?

The Predator gaat van start met een ruimteschip dat er ergens in Midden-Amerika neerstort. Quin McKenna (Boyd Holbrook), een sniper van het Amerikaanse leger die een grote drugsdeal observeert, is getuige van de crash. Hij weet de passagier van het  ruimtetuig, een Predator, uit te schakelen en zijn helm en harnas te bemachtigen. Terug in de VS wordt Quin door de CIA ondervraagd over het incident. Veel tijd is daar niet voor, want de Predator komt bij bewustzijn en begint dood en vernieling te zaaien.

Black wilde duidelijk terugkeren naar de jaren tachtig-stijl en de non-stop actie van de eerste film, maar dan wel in een hogere versnelling. Zijn talent voor geflipte dialogen moest voor een persoonlijke toets zorgen. Die combinatie had inderdaad geweldig kunnen geweest, maar het nieuws over reshoot van de volledige finale temperde reeds de hoge verwachtingen.

De uiteindelijke bioscoopversie lijkt compleet kapot gemonteerd. Het gaat allemaal zo snel dat je amper ziet wie er sterft. In het verhaal worden helse bokkensprongen gemaakt. Zaken gebeuren zonder duidelijke reden. De sarcastische toon komt en gaat. Een half uurtje wil je hier nog in meegaan, maar dan slaat de irritatie toe.

Misschien had Black zich beter alleen om het script bekommerd en de regie in handen gegeven van een doorwinterde veteraan-huurling als Martin Campbell, die perfect weet hoe je een studio moet bespelen.

>>Klap

Regie Shane Black
Cast Olivia Munn, Boyd Holbrook, Thomas Jane
Speelduur1u47
Vanaf 3 oktober in de bioscoop