Sinds Schindler’s List laat Steven Spielberg geen kans liggen om een stevige message movie te maken. De maker van Jaws beseft immers dat hij een invloedrijke stem heeft, waarmee hij af en toe het verschil kan maken. Toen het scenario van The Post via producer (en ex-Sony-opperhoofd) Amy Pascal op zijn bureau belandde, liet hij bijna letterlijk alles vallen om de film te kunnen maken. Dit was immers de ultieme kans om via een gesofisticeerde ontspanningsfilm – over iets dat 46 jaar geleden gebeurde – commentaar te leveren op het beknotten van de persvrijheid door de administratie van huidig president Donald Trump én om een eresaluut te brengen aan het nieuwe feminisme.

Het eerste deel van The Post focust op Daniel Ellsberg, de militaire analist die begin jaren 70 een studie over de Vietnamoorlog (uitgevoerd in opdracht van voormalig minister van Defensie Robert McNamara) lekte aan The New York Times. De Nixon-administratie dreigde met een celstraf tegen de krant indien er nog iets over die zogeheten Pentagon Papers zou verschijnen. De Times bond in, maar uitgeefster Katherine ‘Kay’ Graham (Meryl Streep) en hoofdredacteur Ben Bradlee (Tom Hanks) van The Washington Post lieten zich niet kisten.

Over de historische correctheid van The Post kan je je vragen stellen. Een voormalige topman van The New York Times omschreef de film dan ook als ‘good movie, bad history’, waarmee hij duidelijk maakte dat Spielberg niet bepaald een documentairemaker is. Binnen de gedramatiseerde werkelijkheid van de film wordt echter een zeer complex en superefficiënt verhalenkluwen ontwikkeld.

Na de Ellsberg-aanzet duiken er twee hoofdprotagonisten op. Graham moet opboksen tegen haar seksistische Raad van Bestuur en als krantenbaas moet ze kiezen tussen haar plicht tegenover haar lezers en haar vriendschap met McNamara. Bradlee probeert op zijn beurt de politieke druk te weerstaan en moet kiezen tussen zijn integriteit als hoofdredacteur en zijn hechte vriendschap met de vermoorde JFK. En dan heb je nog enkele miniplots, waaronder dat van journalist Ben Bagdikian (Bob Odenkirk) die onder druk wordt gezet om zijn bron te onthullen.

Het is werkelijk ongelooflijk hoe Spielberg een twintigtal personages op een heldere manier weet uit te diepen en ze met een enorme zwierigheid door het verhaal loodst. Bovendien verbluft hij met een immer inventieve cameravoering en knipoogt hij naar hartenlust naar klassiekers als All the President’s Men, Kiss Me Deadly en JFK.

Jammer genoeg kan hij voor de zoveelste keer niet weerstaan aan de lokroep van het melodrama. In een potentieel ‘droge’ scène krijgt Grahams kleinkind een opvallende rol. Een scène waarin Graham terugblikt op de zelfmoord van haar man duurt wel heel lang. En de theatrale heroïek uit de finale staat in schril contrast met wat vooraf ging.

Niettemin: een belangrijke film die meerdere kijkbeurten waard is.

>>Klap

Steven Spielberg maakt met dit politieke drama een officieuze prequel op de Watergate-klassieker All the President’s Men. Centraal staan Katherine Graham (Meryl Streep) en Ben Bradlee (Tom Hanks), twee toplui van The Washington Post die tegen de wil van de Nixon-administratie de Pentagon Papers publiceerden.

Regie Steven Spielberg
Cast Tom Hanks, Meryl Streep, Tracy Letts
Speelduur 1u56
Vanaf 24 januari in de bioscoop