Ze noemen Eli Roth een gore maestro, maar het maestro-gedeelte is een groter mysterie dan dat van het monster van Loch Ness. Oké, Cabin Fever had wel iets, maar zijn Hostel-films en The Green Inferno blonken niet bepaald uit in vindingrijkheid . Ze functioneerden vooral als aanslagen op je goede smaak en uithoudingsvermogen. En dat was voordat hij zijn onuitstaanbare Death Wish-remake had uitgebraakt.

Met The House with a Clock in Its Walls, een Amblin-bewerking van John Bellairs jeugdboek uit 1973, wil Roth nu bewijzen dat er diep, diep vanbinnen bij hem toch een talentvolle regisseur zit. Maar niets blijkt minder waar.

Het bronmateriaal heeft een hoog Harry Potter-gehalte. Het hoofdpersonage is het tienjarige weesje Lewis dat in 1955 bij zijn oom Jonathan (Jack Black) en diens vriendin Florence (Cate Blanchett) gaat wonen. Jonathan blijkt een tovenaar, Florence een heks en hun oud huis een betoverd pand waarin regelmatig een tikkende klok te horen is. De kersverse pleegouders zijn echter goedaardig en het huis heeft Lewis graag. Wanneer de eenzame jongen een al te nieuwsgierig vriendje uitnodigt, dreigt echter een ramp.

Eerst het goede nieuws: de Nederlandse cameraman Roggier Stoffers, die knap werk leverde voor onder meer Brimstone, Mongol, Lakeview Terrace en Karakter, weet een sprookjesachtige sfeer te scheppen in een film die af en toe flirt met softe horror. Helaas kunnen hij en Cate Blanchett als enige lichtpunten de meubelen niet redden.

In een van de eerste scènes stopt een bus aan een halte. Lewis tracht zijn koffer te nemen, wil uitstappen, maar botst op zijn oom. Het is een eenvoudige scène, maar ze is symptomatisch voor de rest van de film. Buiten de initiële ontmoeting heeft de scène niets te bieden. Je kunt je onmiddellijk inbeelden hoe een Spielberg zo’n situatie in beeld zou brengen, maar Roth blikt ze in zonder één sprankeltje fantasie.

Wat Roth wel non-stop doet, is shots uit Spielberg-films kopiëren. Gewoon omdat hij niet weet hoe hij een verhaal visueel moet vertellen. Nu kan je stellen dat het script ook maar halfbakken is, maar zelfs met een slecht scenario had hij het relaas iets kunnen meegeven dat het publiek in het avontuur betrekt.

Een ander probleem is dat Roth Jack Black geen strobreed in de weg heeft gelegd. De komiek geeft in elke scène een onemanshow weg en zijn tics zijn nog minder verteerbaar dan de kannibaalscènes uit The Green Inferno.

Slotsom: je kunt je niet inbeelden dat Spielberg ooit zo’n irritante en ongeïnspireerde kinderfilm zou kunnen afleveren, daarvoor moet je Eli Roth heten.

>>Klap

Horrorspecialist Eli Roth (Hostel) gaat Steven Spielberg achterna met een huiverprent voor kinderen, en dan vooral Harry Potter-fans. Centraal staat een weesjongen die ontdekt dat zijn pleegouders over magische krachten beschikken.

Regie Eli Roth
Cast Jack Black, Cate Blanchett, Kyle MacLachlan
Speelduur1u45
Vanaf 17 oktober in de bioscoop