Je moet al een vijftigplusser zijn om je de hype rond de televisieserie te herinneren, maar The Muppet Show was een uniek comedy-hoogtepunt van de jaren 70. Als de formule volledig uitgemolken was, zocht schepper Jim Henson zijn heil in de bioscoop, met wisselend succes.

Na zijn dood in 1990 nam zoon Brian Henson de fakkel over, maar de scherpte leek verdwenen en het werd voor iedereen duidelijk dat de Muppets tot het verleden behoorden. Brian besloot echter nog een gouden ei uit zijn stoffen kip te persen, en zo zag The Happytime Murders het levenslicht.

Net zoals The Muppet Show is The Happytime Murders gestoeld op de interactie tussen poppen en mensen. Het grote verschil met de show en de daaropvolgende films zit hem in de volwassen insteek. De poppen hebben nu ook seks en kijken naar porno. Geweld mag ook, al is het evident dat een slachting onder poppen hetzelfde resultaat oplevert als een heftig kussengevecht.

In de wereld van The Happytime Murders zijn het niet kleurlingen of migranten die als tweederangsburgers worden behandeld, maar poppen. Toch weet Phil Philips (stem van Bill Barretta), een voormalige politieman die privédetective is geworden, zijn mannetje te staan. Hij bijt zich vast in een onderzoek naar de moordaanslagen op de cast van een kinderprogramma, maar wordt verplicht om samen te werken met zijn rancuneuze ex-partner Edwards (McCarthy), die door zijn toedoen een poppenlever kreeg.

Henson en zijn scenarist Todd Berger hebben het zich niet al te moeilijk gemaakt. Zowel de noirklassiekers van de jaren 40 en 50 (The Big Sleep, Murder, My Sweet) als die van de jaren 70 en 90 (Chinatown, Basic Instinct) worden – nog maar eens – door de parodiemangel gehaald. Ook buddy movies à la 48 Hours en Lethal Weapon moeten eraan geloven. Je zou bijna denken dat de familie Wayans de grappen voor de film leverden.

Maar in tegenstelling tot de Scary Movie-films en andere soortgenoten bevat Hensons film een paar geslaagde grappen. Zo is er de poppenversie van porno: een geile koe die in de achterkamer van een seksshop door zeer kinky poppenvolk gemolken wordt. Spijtig genoeg vond Henson één zo’n grap niet voldoende en bezorgt hij zijn film een overdosis met een over the top-seksscène, die vooral aanvoelt als een toegeving aan de huidige Hollywoodtrend om films zo puberaal en vulgair mogelijk te maken. Dan is de eenvoudige death by dogs-scène – wat doen bijtgrage hondjes wanneer ze een pop zien? – een pak geestiger en efficiënter.

Hopelijk kan Brian Henson de Muppet-erfenis van zijn vader de volgende keer zo updaten dat er iets echt fris en origineels ontstaat. Dan hoeft hij geen toevlucht meer te nemen tot versleten hommages en parodieën.

>>Klap

In deze volwassen versie van een Muppet Show-film laat Brian Henson de pop Phil samen met zijn menselijke ex-partner (Melissa McCathy) speuren naar een moordenaar die het gemunt heeft op de cast van een kinderprogramma. In de blender van Hensons noirparodie zitten onder meer Basic Instinct, Chinatownen 48 Hours.

Regie Brian Henson
Cast Melissa McCarthy, Elizabeth Banks, Maya Rudolph
Speelduur1u31
Vanaf 22 augustus in de bioscoop