Een vreemde haan in het hoenderhok: dat is ruwweg de premisse van The Beguiled, oorspronkelijk een roman van de Amerikaanse auteur Thomas P. Cullinan. In 1971 verscheen de verfilming van het duo Don Diegel-Clint Eastwood, destijds de minst populaire prent van het team dat nog datzelfde jaar Dirty Harry in de zalen bracht.

De toeschouwers bleven weg, onder meer omdat Eastwod een vrouwonvriendelijke rotzak speelde en bovendien het onderspit moest delven. De Clint-fans hadden iets totaal anders verwacht van hun held. Maar The Beguiled groeide met de jaren uit tot een cultfilm die het latere Eastwood-imago had voorspeld. Uiteindelijk is het een hoogst originele en steengoede film. Dat vond ook Sofia Coppola, wat leidde tot een remake.

Het verhaal valt niet binnen de grenzen van één bepaald genre. The Beguiled is een western, een oorlogsdrama, een psychologische thriller, een Victoriaans horrorverhaal, een spookhuisthriller, een battle of the sexes én een zwarte komedie. De narratieve machine wordt opgestart wanneer een zeskoppig meisjesinternaat in de Deep South zich tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog onder leiding van miss Martha (Nicole Kidman) ontfermt over een gewonde soldaat (Colin Farrell). Korporaal McBurney waant zich in het paradijs en deinst er niet voor terug om het vrouwelijk schoon te manipuleren. Maar dan ontdekt hij dat in het nauw gedreven vrouwen levensgevaarlijk zijn.

Coppola huiverde aanvankelijk bij het idee van een remake. Maar er waren een aantal argumenten om het toch te proberen. Zo werd de Siegel-versie verteld vanuit het perspectief van de man en baadde de film in halfverduisterde shots. Coppola vertelt haar versie daarentegen vanuit vrouwelijk standpunt en dompelde de beelden in een lichtjes overbelichte glans. Tenslotte zag de regisseuse met dit project haar kans om te bewijzen dat ze wel degelijk een klassiek drama kan maken, want sinds haar regiedebuut uit 1999, The Virgin Suicides, vertoefde ze bewust in de arthouseniche.

Zoals te verwachten weet Coppola van wanten, ook al maakte ze het zichzelf een pak moeilijker dan Siegel destijds. In de versie uit 1971 heb je immers één enkele persoon als protagonist, in de remake is dat een groep van zeven vrouwen. Maar Picnic at Hanging Rock van Peter Weir, een verwant voorbeeld van meisjeskostschoolhorror, moet haar zonder enige twijfel geholpen en geïnspireerd hebben.

Het enige wat de kijkervaring misschien zou kunnen afzwakken – dat was toch zo in mijn geval – is hoe vers de film van Don Siegel nog in je geheugen zit. Hoe anders de Coppola-film ook is, het verhaal blijft min of meer hetzelfde. Je kan dan misschien proberen te genieten van de aangepaste details, maar heel spannend wordt het nooit als het shot van Eastwood die van de trap dondert in je brein gebeiteld zit.

>>Klap

Sofia Coppola gaat voor milde Victoriaanse horror met een streepje zwarte humor in deze boekverfilming over een gewonde soldaat die het tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog al te bont maakt in een meisjesinternaat. Dichter bij Picnic at Hanging Rock dan bij de eerdere bioscoopbewerking van Don Siegel met Clint Eastwood.

Regie Sofia Coppola
Cast Nicole Kidman, Colin Farrell, Kirsten Dunst
Speelduur 1u34
Vanaf 20 september in de bioscoop