De negenjarige Benni (Helena Zegel) wil terug bij haar moeder gaan wonen, maar het meisje is veel te onstabiel en onhandelbaar voor haar arme mama. Dan maar naar het zoveelste pleeggezin, maar ook daar wil het niet lukken. Sociaal werker Micha lijkt de oplossing: hij heeft veel geduld en probeert Benni warm te maken voor avontuurlijke, therapeutische trips, maar de meid blijft extreem onvoorspelbaar.

De Duitse regisseuse Nora Fingscheidt weet in deze veredelde televisiefilm haar jonge hoofdactrice naar een verrassende hoog niveau te gidsen. De piepjonge actrice is zo indrukwekkend dat ze moeiteloos 118 minuten lang je aandacht opeist. Wat niet gezegd kan worden van het repetitieve verhaal.

We volgen Benni van de ene plek naar de andere, waar ze keer op keer persona non grata wordt. Als toeschouwer hoop je aanvankelijk dat Benni ergens terechtkan, maar Fingscheidt geeft al vroeg aan dat het zorgsysteem te veel hiaten heeft om de rebel een plaats te geven. De rest van de film biedt vooral variaties op wat je al gezien hebt.

Wie hoopt op een concrete verklaring voor het gedrag van Benni, kan het vergeten. Fingscheidt vertikt het om daar iets over te vertellen. Is Benni schizofreen? Heeft ze hersenbeschadiging opgelopen? Of is haar hormonenbalans uit evenwicht? Je hebt er het raden naar. De enige info die je hebt, is wat je ziet: een zeer intelligent, maar uiterst destructief kind dat poeslief kan zijn, om een minuut later uit te barsten in een allesverwoestende razernij.

Er wordt gesuggereerd dat de moeder misschien verantwoordelijk is voor een trauma dat Benni heeft opgelopen, maar Fingscheidt laat het aan de toeschouwer om daarover te oordelen.  Ze toont, maar biedt geen enkele verklaring of oplossing. Dat is zeker de eerlijkste manier om deze problematiek aan te kaarten, ook al had ze nog wat dieper kunnen graven.

Daags nadat je System Crasher hebt gezien, ben je vergeten hoe stilistisch alledaags de film wel is. Maar de krijsende Zengel zal nog maanden door je hoofd spoken.

>>Klap

Dit realistische portret van een onhandelbaar negenjarig meisje, op wie noch haar moeder noch maatschappelijk werkers vat hebben, was een van de Duitse uitschieters op de Berlinale 2019. Lichtjes verwant met Mommy van Xavier Dolan.

Regie Nora Fingscheidt
Cast Helena Zengel, Albrecht Schuch, Gabriela Maria Schmeide
Speelduur 1u58
Vanaf 4 maart in de bioscoop