28.10.2019
Recensie Sorry We Missed You
Sorry We Missed You is een typische Ken Loach. De eerste vijf minuten denk je dat je alles al eens eerder hebt gezien: het acteerwerk, de cameravoering, de kadrering, de dialogen, de grapjes… Daarna weten de Britse activist en zijn scenarist Paul Laverty je met hun gedrevenheid en verontwaardiging bij je nekvel te grijpen en mee te sleuren naar een onthutsende finale.
Ricky kampt met financiële problemen nadat de crisis van 2008 hem en zijn familie trof, maar nu lijkt het geluk hem toe te lachen. Hij kan een aardige duit verdienen als chauffeur bij een pakjesbezorgingsdienst. Voor hij het echter goed en wel beseft, zit hij gevangen in een meedogenloze carrousel. Hij werd immers verleid om fake freelancer te worden. Hij moet zijn eigen vrachtwagen kopen, maar is hij gebonden aan de regels en grillen van zijn opdrachtgever. Zo resulteert een late levering in een boete die hij uit eigen zak moet betalen. Na een paar tegenslagen stelt Ricky vast dat er maar één oplossing is om uit de neerwaartse spiraal te ontsnappen: nog harder werken.
Als je op het einde van I, Daniel Blake zat te fulmineren tegen de manier waarop de Britse overheid de arbeidersklasse behandelt, dan zal je na het slot van Sorry We Missed You nog moeilijk de slaap kunnen vatten over de catch 22 waarin Ricky belandt. Loach stuurt je naar huis met het gevoel dat er in het land van Charles Dickens op sociaal vlak niet veel veranderd is sinds zijn doorbraakfilm Kes uit 1969. Het einde doet zelfs een beetje denken aan het wanhopige slot van het neorealistische meesterwerk Ladri di biciclette.
Vuist in de lucht!
>>Klap
De onvermoeibare Ken Loach schetst in dit sociaal-realistisch drama de tragedie van een zelfstandige pakjesbezorger die in een catch 22 belandt. Een moderne variant op Vittorio De Sica’s klassieker Ladri di Biciclette.
Regie Ken Loach
Cast Kris Hitchen, Debbie Honeywood, Rhys Stone
Speelduur 1u40
Vanaf 30 oktober in de bioscoop