Als men Sleeping Giant zou moeten archiveren, zouden velen geneigd zijn hem te categoriseren onder het label ‘tienerfilm’. Maar niets is minder waar: dit adolescentendrama is in al zijn brutaliteit eerder geschikt voor volwassenen kijkers. In zijn debuutfilm brengt de Canadees Andrew Cividino een fris maar zwaarmoedig verhaal over drie vijftienjarige bakvissen die zich vis noch vlees voelen en samen de zomervakantie doorbrengen.

Alle ingrediënten voor een zoveelste coming-of-age-verhaal zijn aanwezig: slungelige lichamen, oversized shirts, versleten sneakers en een gezonde dosis rebellie om de allesvernietigende verveling zoals alleen pubers die kunnen ervaren stevig te lijf te gaan. De drie wijken voor niets terug: ze stelen biertjes, roken joints en rennen door de bossen – niet alleen om alles achter hen te ontwijken, maar ook om de confrontatie met elkaar zo lang mogelijk uit te stellen. Cividino schets op pijnlijk realistische wijze de omgangsvormen van jongens op die leeftijd, overheerst door stoerdoenerij, provocaties en vooral het verzwijgen van gevoelens.

De setting oogt niet hedendaags: de jongens bezitten geen mobiele telefoons, tablets of laptops, en hun enige vorm van moderne ontspanning is een antieke televisie om videogames te spelen. Dit lijken wel de late jaren negentig, wat doet vermoeden dat Cividino zich heeft laten inspireren door zijn eigen generatie. Dat wil echter niet zeggen dat de jongens geen dosis traumatische ervaringen voorgeschoteld krijgen. Riley, Adam en Nate kampen met een flinke hoeveelheid opgekropte emoties en gaan steeds verder in het afreageren. Een levensgevaarlijke sprong van veertig meter van een klif hangt als een zwaard van Damocles boven de film.

In plaats van Sleeping Giant in één adem te noemen met Perks of Being a Wallflower of The Fault in our Stars, laat de film eerder de wreedheid van jongeren zien die de acties en emoties van anderen moeilijk kunnen inschatten en doet daardoor meer denken aan de roekeloosheid uit Mean Creek, waarin een groep vrienden een pestkop een koekje van eigen deeg willen geven. In beide films speelt de natuur een overheersende rol: de groep jongens gaan zo op in zichzelf, hun hormonen en in hun strijd tegen de verveling, dat ze geen tijd kunnen nemen om te genieten van hun omgeving.

Als kijker krijg je die kans om te genieten gelukkig wel.

>>KLAP

De wereld van drie Canadese tienerjongens wordt op zijn kop gezet door één cruciale zomervakantie. Debuterend regisseur Andrew Cividino toont niet alleen hoe prettig jongensvriendschappen kunnen zijn, maar toont ook de wreedheid van de pubers in een coming-of-age-film die doet denken aan de dramatische avonturenfilm Mean Creek.

Regie Andrew Cividino
Cast Jackson Martin, Reece Moffett, Nick Serino
Speelduur 1u29
Vanaf 14 september in de bioscoop