Weinig regisseurs worden reeds voordat ze naar het hiernamaals vertrokken zijn beloond met een documentaire over hun carrière. Quentin Tarantino – nog geen zestig en maker van ‘slechts’ 9,5 films – dus wel. Hij heeft zo’n unieke stem dat hij dat zonder meer verdient. Je kunt hem zonder schroom omschrijven als een van de grootste vernieuwers van de Amerikaanse cinema sinds het begin van de jaren negentig. Je verwacht van Tara Wood dan ook een diepgaande exploratie van het oeuvre van QT. De regisseuse maakt het zich echter makkelijk en levert vooral een vermakelijke hagiografie af.

Tarantino was blijkbaar geamuseerd omdat hij geen deel hoefde uit te maken van de reeks talking heads die in Woods documentaire wordt opgevoerd. Hij vond het een interessante invalshoek, maar waarschijnlijk zag hij vooral specifiekere commentaar op zijn werk niet zitten. In het verleden weigerde hij immers resoluut om de home entertainment-releases van zijn films te voorzien van audiocommentaar en in interviews praat hij meer rond dan over zijn films. Het was dus aan Samuel L. Jackson, Tim Roth, Michael Madsen, Christoph Waltz, Kurt Russell en andere QT-acteurs om over het werk van de meester te kletsen.

Revelaties en diepgaande gesprekken ontbreken, maar de geïnterviewden steken hun bewondering voor Tarantino niet onder stoelen of banken. Waltz geeft bijvoorbeeld toe dat hij zijn Hollywoodcarrière aan de man te danken heeft en Roth koestert de hoop dat hij zal deel uitmaken van een toekomstig Tarantino-project. De echt leuke momenten zijn de summiere anekdotes over enkele legendarische scènes. Zo blijkt dat er in het script van Reservoir Dogs geen gedetailleerde beschrijving stond van Madsens dansje voordat hij het oor van de vastgebonden flik afsnijdt. Pure improvisatie leidde dus tot het zeer memorabele Tarantino-moment. En tijdens de Django Unchained-shoot moest er zwaar op DiCaprio worden ingepraat voordat hij het n-woord durfde uit te spreken.

Die anekdotes en enkele geestige clips uit Tarantino’s minicarrière als acteur – waaronder een piepklein rolletje in de sitcom Golden Girls – verheffen het geheel boven de middenmoot der biografische televisiedocumentaires. Minst interessant is de passage rond de gewraakte Harvey Weinstein. De producer van acht Tarantino-films kon niet ontbreken, maar Wood blijft behoorlijk vaag. Je moet het stellen met commentaar van Michael Madsen – ‘Quentin vertelde me dat hij het al langer wist, maar heeft gezwegen.’  Op zo’n moment hoop je dat de cineast zelf aan het woord komt om terug te blikken op zijn relatie met de Miramax-koning, maar op een korte tekstquote na gebeurt dat dus niet.

Stilistisch maakt QT8 weinig indruk. De prent bezit noch de extreme eenvoud van De Palma, de documentaire van Noah Boambach en Jake Paltrow over de Blow Out-maestro, noch de narratieve opbouw en complexiteit van een Alex Gibney-docu. Het zal de fans worst wezen. QT8 is immers voor hen gemaakt.

>>Klap

Tara Wood schetst in haar documentaire de carrière van Quentin Tarantino aan de hand van interviews met zijn favoriete acteurs en medewerkers. De tegenpool van De Palma van Noah Boambach en Jake Paltrow, waarin uitsluitend Brian De Palma aan het woord wordt gelaten.

Regie Tara Wood
Cast Michael Madsen, Tim Roth, Samuel L. Jackson
Speelduur 1u44
Vanaf 16 september in de bioscoop