De revenge movie is een vreemde filmsoort. Intellectuelen spugen het uit als betrof het een zure mossel, maar dat is een kortzichtige kijk. Point Blank, First Blood, Gladiator, Old Boy, Unforgiven, Memento, Hard Candy, Carrie, (de eerste) Mad Max en Blue Ruin zijn klassiekers en behoren allemaal tot het genre. Je kan heus knappe dingen doen met het thema, maar dan moet je niet Death Wish beginnen te recycleren. Want dan ga je sowieso op je bek.

Wat ging er door het hoofd van Jennifer Garner toen ze de hoofdrol in Peppermint aanvaardde? I need a franchise for my career? Of vond ze het een feministisch antwoord op Death Wish? Het probleem met dat Charles Bronson-vehikel is dat het een been zonder vlees is. En dus stomvervelend.

Charlie mag in Peppermint dan wel Riley heten, het maakt er het verhaal niet beter op. Waarschijnlijk dacht de ingehuurde scenarist origineel te zijn door de brave huismoeder na de moord op haar man en dochter te transformeren in een vrouwelijke Rambo, die alle verantwoordelijken een kogel door het hoofd jaagt. Sorry, been there, done that.

De film kreeg ook een sociale insteek, maar die blijkt al snel een copy/paste van het ambigue The Brave Onevan Neil Jordan met Jodie Foster. Zelfs het einde werd letterlijk overgenomen. Vermoedelijk kon het de producenten niet schelen. Ze zetten immers ook al Pierre Morel, de Luc Besson-beschermeling die verantwoordelijk is voor de eerste Taken, in de regiestoel.

Eigenlijk levert Morel uitstekende werk, in de zin dat hij zijn opdrachtgevers perfect geeft waar ze voor gevraagd hebben. Dat geldt ook voor Garner die er op haar 46^e niet alleen flink afgetraind uitziet, maar ook nog relatief geloofwaardig overkomt als iemand die een getatoeëerde, tot de tanden bewapende sicario tot pulp stampt.

Er is slechts één moment waarop Peppermint leuk en interessant wordt: wanneer Riley de weinig toegewijde, drankzuchtige vader van een jong kind de les spelt. Uiteraard met de loop van haar pistool in zijn mond en de nodige doodsbedreigingen. Eigenlijk had Peppermint pure camp moeten zijn, met John Waters aan het roer. Dat had pas een klassieker opgeleverd.

>>Klap

Taken-regisseur Pierre Morel laat Jennifer Garner in de voetsporen treden van Charles Bronson (Death Wish) en Jodie Foster (The Brave One) wanneer haar echtgenoot en kind door een bende gangster vermoord wordt.

Regie Pierre Morel
Cast Jennifer Garner, John Ortiz, John Gallagher jr.
Speelduur1u42
Vanaf 12 september in de bioscoop