De Zuid-Koreaan Bong Joon-Ho is zo’n begenadigd cineast dat het in de sterren geschreven stond dat hij ooit de Gouden Palm zou winnen. Met Parasite tekende hij meteen ook voor de eerste Palm in jaren – of ooit? – die zowel Cannes-jury, -pers als -publiek wist te bekoren en het perfecte huwelijk tussen kunst en entertainment vormt.

Toch is het geen evidente film. In Bongs voorgangers overheerste altijd één genre –  Memories of Murder (politiefilm), The Host (creature feature), Snowpiercer (sciencefiction) – dat is ditmaal niet het geval. Parasite begint als een sociale satire, schakelt al snel richting zwarte komedie en flirt nadien met zowel horror as tragedie.

Bong laat niet onmiddellijk in zijn kaarten kijken: hij introduceert een sympathieke pater familias (Bongs fetisjacteur Song Kang-ho), die met zijn vrouw en twee net niet volwassen kinderen in een armoedig kelderappartementtje woont. Dat ze wifi moeten ‘lenen’ van de buren zegt genoeg over hun financiële status.

Op een dag krijgt zoonlief de kans om Engelse les te geven aan de dochter van een rijke familie. Hij zorgt er vervolgens voor dat zijn zus, vader én moeder jobs krijgen bij het welgestelde gezin, dat geen idee heeft van de familiebanden van hun personeel. En dan belt er iemand aan…

Het ritme van de vertelling zit zo goed dat je als toeschouwer pas na de eindgeneriek stilstaat bij de symboliek, de metaforen en vooral de gelaagdheid van de film. Zo kun je Parasite onder meer bekijken als een sprookje over de upstairs-wereld die altijd geteerd heeft op de mensen van downstairs, maar vanuit zijn ivoren toren blind was voor wat die mensen meemaakten.

Dat doet denken aan Us, maar Bong vergelijken met Jordan Peele is als Quentin Tarantino vergelijken met Eli Roth. Hier wordt de boodschap niet met de subtiliteit van een sloophamer gepresenteerd. Bong vermijdt alle prekerigheid en laat je vrij in je interpretatie van zijn film.

Rep je dus zo snel mogelijk naar Parasite, want dit is mogelijk de beste film dit je dit jaar in de bioscoop kunt zien. En laat voor één keer je meid of chauffeur niet thuis.

>>Klap                                                                                                              

De Zuid-Koreaanse meester-cineast Bong Joon-Ho mixt sociale satire, zwarte komedie, thriller en tragedie in een verhaal over een arme familie die probeert te parasiteren op een rijk modelgezin. Een terechte Gouden Palm die de boodschap van Us naar een hoger niveau tilt.

Regie Bong Joon-Ho
Cast Song Kang-ho, Lee Sun-kyun, Cho Yeo-jeong
Speelduur2u12
Vanaf 11 september in de bioscoop