De beste Pixar-films blinken uit door een zeer origineel concept (Wall-E, Up, Inside Out), een opmerkelijk efficiënte narratieve structuur (Toy Story 2, Ratatouille) of een aaneenschakeling van humoristische scènes (Monsters, Inc., Finding Nemo). Onward, de 22^e film van de beroemde computeranimatiestudio, kan helaas niet uitpakken met een van die troeven. Het eindresultaat is best leuk, maar niet bepaald memorabel.

Het verhaal speelt zich af in een wereld die verwant is aan die van Lord of the Rings. Elfen, eenhoorns, cyclopen, centaurs, draken en andere wezens leven er zij aan zij. De modernisering heeft zich echter ingezet. Elektriciteit, computers en smartphones hebben de magie van weleer verdrongen.

In die wereld dromen de elf Ian (stem van Tom Holland) en zijn oudere broer Barley (Chris Pratt) van een ontmoeting met de vader die ze verloren toen ze nog zuigelingen waren. Op zijn zestiende verjaardag krijgt Ian tot zijn grote verbazing een cadeau van zijn vader: een toverstaf met een bijhorende magische steen, waarmee vaderlief voor vierentwintig uur uit het dodenrijk kan teruggetoverd worden. Door het gekibbel van de broers loopt er echter iets fout en ziet het duo zich genoodzaakt om eropuit te trekken om hun fout te herstellen.

Die hele aanloop naar het roadmoviegedeelte, dat de rest van de film beslaat, is noodzakelijk als set-up, maar nodigt niet onmiddellijk uit om verder te kijken. Het eerste half uur voelt immers aan als de Pixar-versie van het soort flauwe Amerikaanse sitcom dat je vroeger dagelijks op je televisietoestel kon zien. Als de twee broers aan hun queeste beginnen, schiet de film echter uit de startblokken.

Je zult je zeker amuseren, maar origineel is toch anders. Regisseur Dan Scanlon herhaalt de thematiek van Coco en plundert gretig uit oudere avonturenfilms, iets wat Pixar in het verleden toch altijd vermeden heeft. Op een bepaald moment wordt er zelfs letterlijk geciteerd uit Indiana Jones and the Last Crusade. Is dit een teken van creatieve vermoeidheid bij Pixar of heeft het vertrek van John Lasseter de ambities minder scherp gemaakt? De referenties naar andere films zijn zeker vrijblijvende fun, maar van Pixar verwacht je toch iets meer. Het is net het streven naar originaliteit dat de studio altijd heeft onderscheiden van concurrenten als Dreamworks Animation.

Onward bouwt toe naar een zeer emotionele climax, maar Scanlon overdrijft en verliest zich in enkele tenenkrommende melomomenten. En dat zijn we niet meteen gewend van het Toy Story-bedrijf. Op een enkele uitzondering na verraste Pixar vijfentwintig jaar lang door het excessief sentimentele waar moederbedrijf Disney een patent op had onder controle te houden en grote emoties op een originele manier aan de man te brengen.

Op technisch vlak is er absoluut geen vuiltje aan de lucht. Onward is ontegensprekelijk animatie van topniveau. En ook inhoudelijk blijft dit nog altijd beter dan de gemiddelde animatiefilm. Alleen het gebrek aan originaliteit doet alarmbellen afgaan. Uiteindelijk is het Pixars eigen schuld. Het bedrijf heeft de lat altijd extreem hoog gelegd.

>>Klap

Monsters University-regisseur Dan Scanlon schetst in de 22^e computeranimatiefilm van Pixar de zoektocht van twee elfenbroers naar een magisch object waarmee ze toch één keer met hun overleden vader zouden kunnen praten. Een machoversie van Frozen in een Lord of the Rings-universum met een Indiana Jones-sausje.

Regie Dan Scanlon
Cast Tom Holland, Chris Pratt, Octavia Spencer
Speelduur 1u43
Vanaf 4 maart in de bioscoop