Sofia Coppola verrichtte met Lost in Translation een mirakel. Met wat gebakken lucht, de pokerface van Bill Murray, de sexy uitstraling van een nog jonge Scarlett Johansson en de ondefinieerbare metropool Tokyo schiep ze een betoverend sprookje over communicatie in een stad waar je als westerling qua taal en cultuur een outsider bent. De verfijnde komedie zette de dochter van Francis Ford op de kaart als een cineaste met een heel eigen stijl. Dat hoogtepunt heeft ze jammer genoeg nooit kunnen evenaren. Met On the Rocks probeert ze de Lost in Translation-magie naar Amerika te verhuizen. Alle ingrediënten zijn voor handen, maar echte betovering blijft uit.

Bill Murray is opnieuw van de partij. Deze keer wordt hij gekoppeld aan Rashida Jones, een van de meest ondergewaardeerde Amerikaanse actrices van het moment. Voor het decor koos Coppola New York, mogelijk omdat On the Rocks een klein beetje moest aanvoelen als een Woody Allen-achtige komedie en ook als contrast tegenover Tokyo. Het verhaaltje is nog dunner – of beter: minimalistischer – dan dat van Lost in Translation: een schrijver met writer’s block (Jones) krijgt de hulp van haar playboy-vader (Murray) om uit vissen of haar echtgenoot (Marlon Wayans) haar bedriegt.

On the Rocks gaat vooral over een vrouw die denkt dat alle mannen in elkaar zitten zoals haar haar vader. Hij kan het immers niet laten om te flirten met alle vrouwen die zijn pad kruisen, wat heeft geleid tot enkele mislukte relaties. Er zit dus een duister kantje aan Murray’s personage dat Jones heel onrustig maakt, maar Coppola houdt alles vrolijk en licht. Zelfs de meest dramatische scène waarin Jones haar gal spuwt wordt afgehandeld met een oneliner van Murray. Dat werkt wel, in de eerste plaats omdat het enorm klikt tussen de droogkomische Murray en de schattige Jones.

Zoals met Lost in Translation is Coppola op haar best als ze kleine maar veelbetekenende momentjes regisseert. Wanneer Jones bijvoorbeeld met echtgenoot Wayans een avondje uit beleeft in een restaurant, wordt dat samenzijn verstoord door de komst van een verjaardagstaartje voor een naburige tafel. De blik van ontgoocheling bij Jones, die dacht dat het een verrassing was van haar man, spreekt boekdelen. Toch zal je nooit écht scherpe kantjes vinden in On the Rocks. Het New York van Coppola, waar politiemannen extreem gemakkelijk te charmeren zijn, is bovendien niet bepaald realistisch. Haar Big Apple leunt meer aan bij dat van Manhattan, de komedie waarin Woody Allen tijdens the most violent year een rustig wandelingetje maakte langs de Brooklyn Bridge.

Het is moeilijk te duiden waarom On the Rocks nooit het niveau van Lost in Translation haalt, maar die tweede film was dan ook een mysterie. Hij begeesterde zodanig veel mensen dat hij een wereldhit werd. Was het de combinatie Murray-Johansson-Tokyo? Of was het de unieke sfeer van melancholie en eenzaamheid? On the Rocks laat zich in contrast vlotjes bekijken, maar je bent hem zo weer vergeten.

>>Klap

Sofia Coppola mikt op het Lost in Translation-publiek met deze komedie over een schrijfster die samen met haar flamboyante vader onderzoekt of haar echtgenoot een affaire heeft met zijn assistente. Voor de fans van Woody Allen en Jim Jarmusch.

Regie Sofia Coppola
Cast Rashida Jones, Bill Murray, Marlon Wayans
Speelduur 1u36
Vanaf 2 oktober in de bioscoop