28.01.2020
Recensie Muidhond
Wat denkt Jonathan, het hoofdpersonage uit Muidhond? Hoofdrolspeler Tijmen Govaerts laat er geen twijfel over bestaan, ook al loopt hij rond met een uitgestreken gezicht waar Buster Keaton trots op zou zijn. De context biedt meer details: Jonathan is pas vrijgekomen en werd in de gevangenis geregeld in elkaar geslagen. Dat lot valt mensen met zijn problematiek wel vaker te beurt, want hij was achter de tralies beland omdat hij een jong meisje aangerand zou hebben.
Jonathan is vastbesloten om zichzelf voortaan in de hand te houden. In het kale, industriële duinlandschap waar hij samen met zijn moeder woont, zou de verleiding ook tot een minimum beperkt moeten zijn. Het toeval wil echter dat in het enige huis in de buurt een vrouw is komen wonen met een negenjarige dochter, Elke. En omdat moederlief ‘s nachts werkt, dwaalt het meisje regelmatig rond op zoek naar gezelschap.
Samengevat leest het verhaal van Muidhond — gebaseerd op de ervaringen en bevindingen van een Nederlandse psychologe die met mensen zoals Jonathan heeft gewerkt — als een recept voor een nakende catastrofe. Hoezeer het hoofdpersonage beseft wat zijn gebreken zijn en daar paal en perk aan wil stellen, je weet dat het een ongelijke strijd is.
Toyes wil kijker een blik te gunnen in Jonathans verscheurde verlangens en stille wanhoop. Zeer lovenswaardig, maar ze maakt het zichzelf – en de kijker – niet gemakkelijk door de jongeman in te metselen met poëtische beelden en een zweverige gedachtestem. Het duurt even voordat Tijmen Govaerts door die muur breekt, Toye tot de kern van de zaak doordringt en Muidhond de groeiende begeerte van zijn hoofdfiguur voelbaar maakt. Wat zich dan openbaart, is echter een aandoenlijk verhaal over een gevaarlijke vriendschap met verboden en noodlottige implicaties.
Jonathan is een personage dat je onvermijdelijk verafschuwt om zijn verlangens, maar dat je ook voor zichzelf wilt beschermen. En al is dat waarschijnlijk onbegonnen werk, Muidhond doet je anderhalf uur lang geloven dat de zaak niet helemaal hopeloos is.
>>KLAP
Een jongeman met pedofiele neigingen wil op het rechte pad blijven. Niet simpel met een lief meisje naast de deur. Patrice Toye (Rosie, Little Black Spiders) herwerkt de roman van een forensische psychologe tot een lyrische variante op het drama The Woodsman.
Regie Patrice Toye
Cast Tijmen Govaerts, Julia Brown, Ine Geerts
Speelduur 1u39
Vanaf 29 januari in de bioscoop