Het is behoorlijk grappig dat Ari Aster (Hereditary) in zijn nieuwe huiverprent Zweden – toch een van de beschaafdste en veiligste landen ter wereld – afschildert als de thuishaven van een heidense commune die de gruwelijkste dingen doet met onschuldige toeristen. Niet moeilijk dus dat de scenarist-regisseur de film zelf omschrijft als een zwarte komedie. Maar laat je niet misleiden: hoewel het aantal enge schokscènes tot een minimum beperkt werd, kruipt Midsommar zo genadeloos onder je huid kruipt dat hij het label ‘horror’ dubbel en dik verdient.

Nog meer dan Hereditary is Midsommar atypische horror. De film duurt met zijn 147 minuten ongewoon lang voor een genrefilm en pas op de zeventigste minuut gebeurt er iets dat je haren daadwerkelijk rechtop doet staan. Aster laat in het eerste uur bovendien veel ruimte om de relatie tussen zijn protagonisten te exploreren. Hoewel je Dani (de fantastische ster in wording Florence Pugh) en Christian (Jack Reynor) nooit ruzie ziet maken, voel je dat het tussen hen totaal niet klikt. Christian wil liever bier drinken met zijn vrienden dan een diepe conversatie voeren met zijn ongelukkige partner. Maar dan gebeurt er iets waardoor de onvermijdelijke break-up wordt uitgesteld en een gezamenlijke trip naar Hälsingland in Zweden mogelijk wordt.

Je hoeft niet ver te zoeken naar waar Aster de mosterd haalde. Net zoals Hereditary grijpt Midsommar terug naar elementen uit de cultklassieker The Wicker Man. Maar er zijn ook sporen van Cannibal Holocaust en met Don’t Look Now van Nicolas Roeg is deze film nog het meest verwant. Zowel Asters als Roegs film gaan over een koppel dat niet beseft dat het door de dood achtervolgd wordt, omdat het niet in staat is om alle onheilspellende signalen te zien. Aster voegt echter nog een laag toe: de gruwelijke gebeurtenissen in de commune functioneren als een prisma waardoor de afbrokkelende verhoudingen tussen man en vrouw op een andere – zeg maar feministische – manier bekeken worden.

Midsommar is daarom niet alleen een zeldzame horrorfilm die iets te vertellen heeft, maar ook simpelweg een belangrijke film. Als het huivergenre volwassen wil worden, dan moet het de weg opgaan van Midsommar. Of hoe Ari Aster een The Shining voor de generaties Y en Z heeft gemaakt.

>>Klap                                                                                                              

Rijzend horrortalent Ari Aster neemt opnieuw de cultfilm The Wicker Man als basis voor een atypische huiverfilm. Ditmaal draait alles rond een Amerikaans koppel dat in Zweden een midzomerfestival bijwoont. Een omgekeerde Don’t Look Now, ondergedompeld in fel zonlicht en gekruid met wat Cannibal Holocaust.

Regie Ari Aster
Cast Florence Pugh, Jack Reynor, Will Poulter
Speelduur 2u27
Vanaf 31 juli in de bioscoop