Het verleden voor ons uit: de cryptische titel die Nathalie Teirlinck meegeeft aan haar eerste langspeelfilm vertelt veel over haar bedoelingen: poëtisch, dramatisch, emotioneel en geen hapklare brok. Dit is cinema waarvoor je als kijker moet werken, maar dat hoeft niet per se een probleem te zijn.

De dramatiek en de emoties van het verhaal hebben alles te maken met het hoofdpersonage. Alice verdient haar brood als escorte en als je ziet wat voor appartement en kleren ze zich kan permitteren, heeft ze alvast op materieel vlak niet te klagen. Haar gevoelsleven heeft veel minder te bieden, want enkel de minzame chauffeur die haar naar haar klanten brengt, kan soms tot haar doordringen.

Alles verandert op de dag dat ze bezoek krijgt van haar ex-schoonbroer. Jawel, Alice was ooit getrouwd en meer nog, ze heeft toen een kind op de wereld gezet. Nu krijgt ze te horen dat haar voormalige echtgenoot om het leven gekomen is bij een verkeersongeval en voor ze het goed en wel beseft, heeft Alice een zesjarige jongen onder haar hoede. Zal Alice haar bindingsangst kunnen overwinnen? Zal de jonge Robin haar moederliefde wekken? En zullen ze elkaar redden van de eenzaamheid?

De inzet van Le passé devant nous is duidelijk genoeg, maar de voornaamste vraag die Nathalie Teirlinck moest beantwoorden was: zal de kijker genoeg geïnteresseerd blijven in een personage dat zo’n hoge muur optrekt rond zichzelf? Het is bovendien niet de aard van de cineaste om simpele antwoorden aan te reiken of te hengelen naar de sympathie van haar publiek. Ze creëert liever een ambiance die voor zichzelf spreekt en personages die zich geloofwaardig gedragen.

Teirlinck verdient op zich een bemoedigend applaus voor haar zelfzekere en enigszins gewaagde aanpak. De acteurs die ze kon warm maken voor dit verhaal laten haar ook niet in de steek, met een bijzondere vermelding voor de piepjonge Zuri François in de rol van Robin.

Aan het eind van de rit heeft Le passé devant nous echter te weinig vlees aan de botten om je honger te stillen. Naarmate de film vordert, krijg je steeds meer het frustrerende gevoel dat je – weliswaar mooi ogende – mist probeert vast te grijpen, met een thematiek die niet meteen bijzonder diep graaft. Le passé devant nous is een veelbelovend debuut, maar je bent er niet kapot van.

>>Klap

De eerste langspeelfilm van Nathalie Teirlinck heeft het over een jonge moeder en haar zesjarige zoon, maar dit is in de eerste plaats een studie van eenzaamheid en isolement. En in de traditie van Tarkovski (Solaris) en Antonioni (The Passenger) laat de film veel informatie open.

Regie Nathalie Teirlinck
Cast Evelyne Brochu, Zuri François, Eriq Ebouaney
Speelduur 1u50
Vanaf 8 februari in de bioscoop