Het originele aan deze tragikomische heistfilm uit Argentinië is niet meteen het verhaal, maar de context. In 2001 was de Latijns-Amerikaanse staat virtueel failliet en het geloof in de lokale peso nihil. De Argentijnse Jan met de pet, die nog een paar spaarcenten bezat, wisselde die zo snel mogelijk om in dollars, wat de peso nog meer onder druk zette. De staat lanceerde daarop totaal onverwacht de corralito, een maatregel om te beletten dat de Argentijnen massaal hun geld van de bank zouden halen. Banktegoeden werden voor twaalf maanden bevroren en burgers mochten slechts een beperkte hoeveelheid peso’s per week afhalen.

Voormalig voetballer Fermín Pelassi (Ricardo Darín) en zijn vrouw Lidia besluiten om hun droom waar te maken door samen met hun dorpsgenoten een bedrijf op poten te zetten. Ze verzamelen het geld dat ze daarvoor nodig hebben en vertrouwen dat toe aan de lokale bank. Maar vlak voor de corralito verdwijnt de corrupte bankmanager met al hun centen,. De vrienden bundelen hun krachten om terug te krijgen wat hen toebehoort en bedenken een wraakplan.

Als vrolijke afrekening met de rijkaards die profiteerden van de corralito kan La odisea tellen. Fermin en zijn ‘bende’ zijn geen charismatische boeven zoals George Clooney en zijn gang in Ocean’s Eleven, maar inventieve slachtoffers en tragische helden uit de lagere klasse die terug willen wat van hen was. Je sympathie ligt dus voor honderd procent bij hen.

De inventiviteit van het zootje ongeregeld zorgt voor de geestigste momenten. Regisseur Sebastián Borensztein laat makkelijke grapjes achterwege en kiest voor humor die uitsluitend door de omstandigheden gecreëerd wordt. Dat levert een heel leuk middenstuk op, maar de finale stelt wat teleur. Je verwacht je nog aan een reeks verrassende hindernissen wanneer Fermin dichterbij zijn doel komt, maar niets of niemand blijkt hem nog in de weg te staan.

Het dramatisch dipje, de voorspelbaarheid van de slotfase en het nogal flauwe happy end ondermijnen de goede bedoelingen van La odisea. Borensztein wilde de toeschouwer met een goed gevoel naar huis sturen, maar dat voelt wat vals aan. Ja, miljoenen mensen waren hun geld kwijt, maar ze werden toch nog gelukkig. Echt? Het ware verhaal over de corralito is dat de rijken van de armen plunderden, niet het omgekeerde.

>>Klap

De bewoners van een Argentijns dorpje steken hun zuurverdiende dollars in de heropstart van een landbouwcoöperatie, maar ze worden opgelicht. Ocean’s Eleven, maar dan met gewone arbeiders als gang.

Regie Sebastián Borensztein
Cast Ricardo Darin, Chino Darin, Luis Brandoni
Speelduur 1u56
Vanaf 5 augustus in de bioscoop