Als het aan mij had gelegen, hing ik nu aan de Antwerpse kathedraal luid op de borst kloppend de nieuwste incarnatie van ’s werelds beroemdste filmaap te bejubelen. Jammer genoeg lag het niet aan mij, maar aan regisseur Jordan Vogt-Roberts en de zijnen.

Vogt-Roberts professionele pad lijkt op dat van zijn collega-regisseur Colin Trevorrow. Beiden maakten indruk met een kleinschalige indie – respectievelijk Safety Not Guaranteed en The Kings of Summer – om nadien te promoveren tot de letterlijke en figuurlijke monsterproducties Jurassic World en Kong: Skull Island.

In tegenstelling tot Trevorrow valt Vogt-Roberts echter pardoes van het slappe koord dat dergelijke ondernemingen in balans houdt, met als resultaat een onevenwichtige kijkervaring die meermaals doet denken aan het soort hutsepotcinema waar Michael Bay bekend voor staat.

First things first: op de speciale effecten valt weinig af te dingen. Kong en de andere wezens die het mysterieuze eiland uit de titel bevolken, zagen er nog nooit zo imposant uit. Toch doen hun verschillende confrontaties steevast denken aan de audiovisuele uitputtingsslagen uit de Tranformers-films.

Net zoals in die franchise kan je bezwaarlijk zeggen dat de speciale effectentovenaars van Industrial Light & Magic half werk leveren, maar het gebrek aan emotionele betrokkenheid zorgt voor een vervelend ‘ik zat erbij en ik keek ernaar’-gevoel.

En dat is helemaal de schuld van het holderdebolderscenario. Het lijkt wel alsof het schrijversteam zich had voorgenomen om de minder spectaculaire elementen van de vorige Kong-films terug te schroeven en zelfs de aandoenlijke band tussen de giga-aap en de blondine van dienst te vervlakken.

Ze hebben dat enigszins proberen te compenseren door Kongs rol als beschermer van het eiland extra in de verf te zetten en ongeveer elk menselijk personage iets gevoeligs te laten zeggen over een familielid. Het ligt er echter allemaal zo vingerdik op dat het eerder op de heupen dan op het hart werkt.

Hetzelfde geldt trouwens voor Vogt-Roberts vele filmknipogen. Hij ziet de hachelijke expeditie van een groep Vietnamsoldaten en burgers als de ultieme kans om hulde te brengen aan films als Apocalypse Now en Platoon, maar doet dat zo opzichtig dat het resultaat iets van een op hol geslagen computersimulatie heeft.

Zelfs de topcast rent alle richtingen uit. Brie Larson en Tom Hiddleston staan bloedserieus te wezen als een oorlogsfotografe en een huurling, John C. Reilly’s op het eiland gestrande WOII-piloot hoort thuis in een van zijn komische ondernemingen met Will Ferrell en Samuel L. Jacksons wraakzuchtige kolonel mikt op Brando’s Kurtz, maar krijgt nooit de kans om diens waanzin te etaleren.

Conclusie: dit keer was het niet beauty die het beest vermoordde.

>>Klap

De machtige filmaap en alle andere monsterachtige eilandbewoners krijgen een Transformers-achtige update. Voeg daar een diverse topcast en knipogen naar Vietnamklassiekers als Apocalypse Now en Platoon aan toe en je krijgt een blockbuster van formaat.

Regie Jordan Vogt-Roberts
Cast Tom Hiddleston, Brie Larson, Samuel L. Jackson
Speelduur 1u58
Vanaf 8 maart in de bioscoop