Ik kan niet zeggen dat ik een liefhebber ben van de Oosterse keuken in het algemeen en de Indische culinaire tradities in het bijzonder. Vaak zijn die maaltijden scherper gekruid dan ik mijn eten lust, al gaat een kip tikka massala — niet te veel chili — met wat nan er op tijd en stond best in. Het zegt dan ook genoeg dat ik uit The Hundred-Foot Journey naar buiten stapte met een grommende maag en een onbedwingbare zin om het dichtstbijzijnde Indische restaurant op te zoeken. Regisseur Lasse Hallström maakt van dit lekker kabbelende feelgoodverhaaltje pure voedselporno, alsof Nigella Lawson de stap naar het witte doek gezet heeft.

Enfin, zonder Lawsons sensualiteit dan wel, want The Hundred-Foot Journey is een door en door brave film. Een Indisch gezin landt in een Frans dorpje en opent daar een eigen zaak, tot groot ongenoegen van de patronne van het chique Franse restaurant aan de overkant de straat. Wat volgt, is op zich voorspelbare cultuurclashkolder met een (licht) sociaalkritisch tintje. Je moet er maar op letten hoe iedereen rond het thema racisme danst zonder de woorden “front” en “national” in de mond te nemen. Maar omdat de charme van het scherm druipt, schiet The Hundred-Foot Journey nooit in het verkeerde keelgat.

>>KLAP

Als alle fans van kookprogramma’s naar deze plezierige clash tussen de Franse en Indische keuken komen kijken, wordt The Hundred-Foot Journey een dikke hit. En dat zou ook nog eens terecht zijn, want dit is een feelgoodfilm die zowel romig als pittig smaakt.

Regie Lasse Hallström
Cast Manish Dayal, Om Puri, Helen Mirren
Speelduur 2u02
Vanaf 10 september in de bioscoop

@RubenNollet