Vertigo

Een duizelingwekkende dosis cinema

Vertigo

18.08.2020

Recensie House of Hummingbird

door Chris Craps

Wie de recente geschiedenis van Zuid-Korea kent, kan vaag voorspellen hoe House of Hummingbird afloopt. Dit intimistische drama speelt zich namelijk af in 1994, een bijzonder jaar voor Seoul. Innoverende projecten, die heel wat indruk maakten op de rest van de wereld, leken een mooie toekomst te voorspellen, maar een reeks rampen zorgde voor een bittere gemoedsstemming. Cineaste Kim Bora probeert dat te illustreren door de wereld te schetsen van een meisje dat veel verwacht, maar weinig krijgt.

Het gaat de veertienjarige Eun-Hee niet bepaald voor de wind. Haar vader tracht zijn status te verbeteren en blaft zijn vrouw en kinderen af als ze hem in de weg staan. Haar diepongelukkige moeder is compleet in zichzelf gekeerd. Haar zus rebelleert door tot in de vroege uurtjes te feesten. En haar ambitieuze broer werkt zijn frustraties op haar uit. Ook op school stapelen de teleurstellingen zich op. Haar leraar voelt zich geroepen om van al zijn leerlingen universitairen te maken en haar beste vriendin verraadt haar. Het enige lichtpunt in haar bestaan is een jonge lerares die haar lijkt te begrijpen.

Door uit haar persoonlijke leven te putten wordt Bora’s visie op de Zuid-Koreaanse maatschappij uiterst interessant. In haar ogen lijkt haar land het noorden helemaal kwijt. De overheden willen in een recordtempo een hypermoderne maatschappij creëren, maar handelen veel te snel. De burgers kunnen niet volgen en weten geen blijf met hun emoties. Voor een adolescent die met het ene been in de kindertijd staat en met het andere in de volwassenheid moet de verwarring immens zijn.

House of Hummingbird heeft dus zeer boeiende dingen te vertellen en Bora toont zich een zeer gevoelige cineaste die haar tijd neemt. 138 minuten is echter veel te lang voor een film waarin het hoofdpersonage zowat alles passief ondergaat. De ene scène volgt de andere op in een ‘en dan gebeurde dat’-stijl. Een compactere speelduur had de prent beslist aantrekkelijker gemaakt, maar wie niet maalt om een lange zit zal dit intelligente filmpje zeker appreciëren.

>Klap

Cineaste Kim Bora licht de Zuid-Koreaanse maatschappij door aan de hand van een periode uit het leven van een veertienjarig meisje in 1994. Een intimistisch tienerportret à la Eight Grade.

Regie Kim Bora
Cast Park Ji-hoo, Kim Sae-byuk, Jung In-gi
Speelduur 2u18
Vanaf 19 augustus in de bioscoop

 

Lees meer over: