Neem de ‘dit is de nieuwe The Exorcist’-hype maar met een korrel zout. Hereditary is zeker niet de meest angstaanjagende film sinds William Friedkins duivelsdrama. Maar de film kan wel aanspraak maken op enkele zeer stevige WTF-momenten én de titel van het strafste horrordebuut sinds Tobe Hoopers The Texas Chain Saw Massacre.

De film begint opvallend ingetogen met de begrafenisdienst van de pas overleden grootmoeder Ellen. Al snel volgt echter het ene bizarre incident na het andere. Hebben die gebeurtenissen te maken met Ellens neurotische dochter Annie Graham (Toni Collette)? Of heeft kleindochter Charlie de krankzinnigheid van haar grootmoeder overgeërfd? Oudere kleinzoon Peter tracht in zijn eigen wereld te blijven door zich suf te blowen, terwijl schoonzoon Steve (Gabriel Byrne) als enige probeert het hoofd koel te houden. Maar dan dient zich alweer een volgende tragedie aan.

De verhalen van de meeste horrorfilms zijn flinterdun, maar debuterend scenarist-regisseur Ari Aster heeft zijn best gedaan om een complexe narratief te bedenken die je het best kan omschrijven als de gruwelversie van een Ingmar Bergman-familiedrama. Da’s geen oppervlakkige prietpraat. Aster heeft Bergman daadwerkelijk bestudeerd.  Vooral de scène waarin Annie tijdens het avondeten haar liefde én haat voor een van haar kinderen uitbraakt, kan enkel en alleen het product zijn van een filmmaker die de belangrijkste films van de Zweedse meester – en dan vooral Kreten en gefluister en Scènes uit een huwelijksleven – goed verteerd heeft.

In de tweede helft van de film toont Aster zich dan weer een onvoorwaardelijke fan van de grote horrorklassiekers. Je herkent zijn inspiratiebronnen meteen. Ik ga ze hier niet opsommen, want je zou meteen weten waar Hereditary uitmondt. Dat einde zal door de echte horrorfan worden toegejuicht, maar vermoedelijk zullen er toch ook toeschouwers zijn die het wat overdreven vinden.

Toch kan je er niet omheen dat Hereditary een bijzondere en misschien zelfs belangrijke film is. Met dank aan de fenomenale vertolking van Collette, die er tijdens de meest hartverscheurende momenten zo onbevreesd voor gaat dat je haar pijn bijna voelt.

>>Klap

In Ari Asters debuutfilm kampt een disfunctionele familie met een reeks vreemde incidenten die haar ondergang lijken te bewerkstelligen. Toni Collette en Gabriel Byrne voeren de cast aan van wat je de gruwelversie van een Ingmar Bergman-drama zou kunnen noemen.

Regie Ari Aster
Cast Toni Collette, Gabriel Byrne, Alex Wolff
Speelduur 2u07
Vanaf 27 juni in de bioscoop