Vertigo

Een duizelingwekkende dosis cinema

Vertigo

10.04.2019

Recensie Hellboy

door Steven Tuffin

Muffe metaldeuntjes, flauwe fastforwardfoefjes en gammele grollen: al vanaf het eerste moment voel je dat deze Hellboy-reboot het zonder het talent van Guillermo del Toro moet stellen. Daar waar de Mexicaanse meester van het monsterlijke een fijn penseel hanteerde om zijn films over het heldhaftige duivelsgebroed op het witte doek te schilderen, gaat regisseur Neil Marshall ditmaal te werk met de botste der bijlen.

Er wordt te vaak teruggegrepen naar rommelige flashbacks om de origin stories van de verschillende personages uit de doeken te doen. Heel wat shots zijn letterlijk gekopieerd uit genreklassiekers als An American Werewolf in London en – o, ironie – Pan’s Labyrinth. En hoewel hij zijn uiterste best doet, kan David Harbour niet tippen aan Ron Perlmans legendary as fuck interpretatie van het titelpersonage.

Het zou echter onfair zijn om deze nieuwe bioscoopbewerking helemaal met de grond gelijk te maken. In tijden van mak Marvel-entertainment doet het namelijk duizelingwekkend veel deugd om een comicverfilming te zien waarin de reuzenhersenen en de heksenledematen in het rond vliegen en Hellboys pleegvader dezelfde schuttingtaal als Deadwood-icoon Al Swearengen bezigt – dat hij eveneens door Ian McShane gespeeld wordt, is mooi meegenomen.

Al bij al voelt deze Hellboy aan als een comicfilm uit de nineties. Je weet wel: die periode waarin het bloedvergieten van Blade als vernieuwend entertainment werd onthaald en Marvel hun cinemaformule nog niet had bedacht, laat staan tot op het bot gestroomlijnd.

>>Klap

De warmhartige monster mash uit Guillermo del Toro’s Hellboy­-films wordt in deze reboot vervangen door baldadig bloedvergieten en grof gevloek, met als resultaat het perfecte antigif voor de gezinsvriendelijke output van de Marvel-machine.

Regie Neil Marshall
Cast David Harbour, Ian McShane, Milla Jovovich
Speelduur 2u00
Vanaf 10 april in de bioscoop