We mogen veronderstellen dat Michael Haneke tegenwoordig in een goed opgeruimd kantoor werkt. Hij heeft namelijk al zijn half doordachte, nooit afgewerkte en ooit opzijgeschoven ideeën bij elkaar geraapt en ze allemaal in één film gewrongen. Happy End heet hij, een titel die we – nog zo’n vroegere vondst – even ironisch mogen nemen als Funny Games.

Om het zichzelf gemakkelijk te maken, situeert Haneke zijn plot in een familie met personages die niet geweldig betrokken zijn bij elkaars bezigheden, ook al zijn ze bloedverwanten. Peetvader Georges (Jean-Louis Trintignant) is het leven al lang moe en zit zwartgallig te wezen in een rolstoel. Dochter Anne (Isabelle Huppert) staat aan het hoofd van het familiebedrijf – een bouwfirma – en heeft een zeer getroebleerde volwassen zoon, Pierre.

Annes broer Thomas (Mathieu Kassovitz) is dokter, heeft een baby met een veel jongere nieuwe vrouw (Laura Verlinden) en krijgt na de zelfmoordpoging van zijn eerste echtgenote nu ook zijn 12-jarige dochter Eve onder zijn hoede. Op het bijzonder uitgestrekte en comfortabele familiedomein in Calais worden ze bediend door een Marokkaans gezin.

De hamvraag van Happy End is voor wie Haneke dit eigenlijk gemaakt heeft. Liefhebbers van zijn werk zullen struikelen over een déjà-vu-gevoel. Komen onder meer aan bod: de diepgewortelde verveling van de burgerij (zie Der siebente Kontinent), moderne media als reflectie van de verschrompelde westerse ziel (zie Benny’s Video, Funny Games en Caché), moord en zelfmoord als ontsnappingsroute of uiting van liefde (Der siebente Kontinent, Benny’s Video, Amour), de verwrongen relatie tussen Europeanen en mensen uit de vroegere kolonies (zie Code inconnu en Caché) en de pijn van het ouder worden (zie Amour). En ga zo maar door. Hupperts personage heeft zelfs exact dezelfde naam als dat van Juliette Binoche in Code inconnu.

Is Happy End dan misschien een goeie inleiding voor kijkers die minder vertrouwd zijn met het oeuvre van de Oostenrijkse maestro? Dat ook weer niet, want de film geeft je niet meteen zin om ook de andere titels te gaan verkennen. Haneke slaat hier weliswaar een meer sardonische toon aan dan we van hem gewoon zijn, maar voor de rest voegt hij niets toe aan wat hij al eerder heeft verteld.

Laten we het er dus maar op houden dat de regisseur een snipperdag heeft genomen. Wat mij betreft, mag het publiek dan ook hetzelfde doen.

>>Klap

Een rijke familie uit Calais worstelt met een hele collectie problemen en besognes. Michael Haneke richt in deze tragikomische soap de schijnwerpers naar goeie gewoonte op de donkere kanten van de (westers) menselijke ziel en vist in een vijver waarin ook Buñuels L’âge d’or rondzwemt.

Regie Michael Haneke
Cast Jean-Louis Trintignant, Isabelle Huppert, Mathieu Kassovitz
Speelduur 1u50
Vanaf 11 oktober in de bioscoop