Vertigo

Een duizelingwekkende dosis cinema

Vertigo

23.10.2018

Recensie Halloween

door Chris Craps

In het Halloween-universum is logica ver te zoeken. In Halloween II, de sequel op John Carpenters slasherklassieker uit 1978, ontsnapte boogie man Michael Myers om Laurie Strode (Jamie Lee Curtis) te belagen in een ziekenhuis. Laurie dook pas terug op in het zevende luik H20 en het achtste deel Resurrection waarin ze het leven liet.  Maar in de nieuwste Halloween-film, de 11film als we de Rob Zombie-reboot en -sequel meetellen, blijkt de originele scream queen helemaal niet dood te zijn. Meer nog: alles wat na het origineel gebeurde, heeft nooit plaatsgevonden.

Halloween anno 2018 is dus (nog maar eens) een rechtstreeks vervolg op aflevering één. Blijkbaar is Michael Myers toch niet kunnen ontsnappen in 1978, want hij zit al 40 jaar vast in een streng bewaakte psychiatrische instelling.  Laurie Strode (Jamie Lee Curtis met lange grijze lokken) leeft al jaren in een blokhut die ze omgebouwd heeft tot een fort met een panic room onder de keuken voor het geval dat Michael toch ontsnapt. Dochter Karen (Judy Greer) heeft gebroken met de paranoïde levensstijl van haar moeder en tracht met haar man en tienerdochter een zo normaal mogelijk leven te leiden. Maar oma Laurie weet dat de boogie man echt bestaat en waar ze altijd voor gevreesd heeft, wordt werkelijkheid.

Het was een meesterzet van Get Out-producent Jason Blum om David Gordon Green tot regisseur en coscenarist aan te stellen. In tegenstelling tot zijn voorgangers is Green geen typische horrorfilmer, maar een indieregisseur die heel soepel zwalpt tussen arthouse (Prince Avalanche, Joe, Manglehorn) en comedy (Your Highness, The Sitter). Onder supervisie van koning Carpenter – die naast het leveren van advies ook meewerkte aan de score – is Green er in geslaagd om een frisse wind te doen waaien door de Halloween-mythologie.

Origineel is de film in geen geval, maar hij valt veel beter mee dan verwacht. Net zoals Carpenter in 1978 neemt Green rustig de tijd om Michaels nieuwe slachtpartij voor te bereiden. Hij gaat niet meteen voor een bloedbad, maar schetst eerst de complexe relatie tussen oma Laurie, dochter Karen en kleindochter Allyson. Waardoor al meteen gesuggereerd wordt dat drie generaties gekwelde vrouwen het samen zullen moeten opnemen tegen de gemaskerde boeman. Inderdaad, deze Halloween is er een voor het #MeToo-tijdperk, met Michael als de horrorversie van Harvey Weinstein.

Wie op een nieuwe mijlpaal in het genre hoopt, zal waarschijnlijk moeten wachten tot Carpenter zelf nog eens zijn stoute schoenen aantrekt. Green ondermijnt of vernieuwt op geen enkel moment, het blijft business as usual. Maar wie het origineel nooit gezien heeft en zich voor het eerst aan het slashergenre wil wagen, zal zich deze kennismaking niet beklagen. Het overbekende Halloween-leidmotief van de meester brengt je onmiddellijk in de sfeer. En taaie oma Jamie Lee Curtis doet de rest.

>>Klap

Indieregisseur David Gordon Green verfrist het Halloween-universum met dit rechtstreekse vervolg op de legendarische slasherfilm van John Carpenter uit 1978. De originele scream queen Jamie Lee Curtis keert terug als taaie oma om in Aliens-stijl haar dochter en kleindochter te beschermen tegen boeman Michael Myers.

Regie David Gordon Green
Cast Jamie Lee Curtis, Judy Greer, Will Patton
Speelduur1u45
Vanaf 24 oktober in de bioscoop