(schraapt de keel)

Het nieuwe is er inderdaad vanaf. Misschien had hij wat korter gekund. En ja, er zijn sloopkogels die subtieler werk leveren.

Maar…

HOE FUCKING COOL IS GUARDIANS OF THE GALAXY VOL. 2?!?

Binnen het Marvel Cinematic Universe is en blijft de voorganger op eenzame hoogte vertoeven. Het was een filmervaring die zoveel fun uitstraalde dat zelfs een gebroken man breed glimlachend de zaal buitenhuppelde. Dat Vol. 2 zonder verpinken de tweede plaats binnen de filmstal van de comicfabriek bereikt, zegt veel. Heel veel.

Scenarist-regisseur James Gunn verstevigt zijn reputatie als de Marvel-variant op Quentin Tarantino. Hij bewijst andermaal dat hij de kneepjes van de popcornkunst als geen ander beheerst en deze niet alleen naar zijn hand weet te zetten, maar ook nieuw leven kan inpompen.

Van de intro waarin de focus verlegd wordt van de actie naar een dansende Baby Groot over de schat aan schaterlach opwekkende dialogen tot de durf om de emotionele kaart zo nadrukkelijk te trekken dat een Britse krant de film niet geheel onterecht een weepie noemde. We zien het Zack Snyder nog niet zo snel doen.

Over de plot willen we niet al te veel kwijt, buiten het feit dat daddy issues centraal staan in het tweede filmavontuur van Star-Lord, Rocket Raccoon, Gamora, Drax en de voorgenoemde mini-versie van Groot. Daarnaast worden de verhoudingen uit de vorige aflevering flink op hun kop gezet, waardoor zowel Star-Lords pleegvader Yondu als Gamora’s pleegzus Nebula min of meer lid worden van de Guardians.

Het siert Gunn dat hij niet voor een typische The Empire Strikes Back-achtige darkquel is gegaan, maar zijn ‘ouderwets nieuwerwets’-pad verder effent. Het kosmische kleurenpalet oog nog psychedelischer, de tweede Awesome Mix is minstens even, eh, awesome als de eerste en de actiesequenties werken ondanks hun frenetiek nooit op de zenuwen. De regisseur slaagt er zelfs in om Kurt Russell en Sylvester Stallone bij de beste van hun recente rollen te bezorgen.

Zoals bovenaan geschreven: perfect is dit vervolg niet. De magie van het origineel valt onmogelijk te matchen, laat staan te evenaren. Af en toe laat Gunn zich gaan in typisch Tarantinoëske too much of a good thing. En de scène waarin Russells personage iets uitlegt door de tekst van een song te reciteren die op dat moment ook nog eens te horen is op de klankband, doet inzien dat hier op een wel heel grote gemene deler wordt gemikt.

Niettemin: een warm weerzien met onze favoriete bunch of a-holes.

>>Klap 

James Gunn serveert zijn tweede dosis scifipret met minstens evenveel brio als de originele Guardians of the Galaxy. Ieders favoriete bunch of a-holes zijn terug, ze hebben oude en nieuwe vrienden bij en ze kampen duidelijk met heel wat daddy issues. Meer Star Trek dan Star Wars, en dat is in deze kleurloze kopieerdagen bedoeld als compliment.

Regie James Gunn
Cast Chris Pratt, Kurt Russell, Sylvester Stallone
Speelduur 2u17
Vanaf 26 april in de bioscoop